Cığırlar
Yollardan cığırlar ayrılır,
Cığırlar yollardan sıyrılır.
Yollardan cığırlar-
od alıb gedirlər.
Haradasa zəncir tək
qırılıb-tökülər cığırlar,
Haradasa divar tək
köhnəlib sökülər cığırlar.
Düzləri keçərək, dağlara dırmaşar
cığırlar,
Kolları biçərək
dağlara sarmaşar cığırlar.
İstidə büzüşüb donarlar,
Şaxtada alışıb yanarlar
cığırlar.
Büdrəyər, yıxılar,
Bəzən də, bir kibrit çöpü tək
alışıb sönərlər;
cığırlar yollardan ayrılıb
özləri yollara dönərlər...
Düşüncələr
Gecə doğulanda gələn ay olur,
Zülməti sonradan əridir, axır.
Bir dəfə olsa da xoş gün pay olur,
Hər kəsə ömründə ya əvvəl, axır.
Zirvə qarşısını dumandı kəsən,
Qəfil görünəntək, qəfil itəndir.
Ayaqlar altında qalan zəmisə,
Sonda bərəkətdi, çörəkdi, dəndir.
Dumanlar kəsdi
Ömrüm əzizlənə, ömrüm bəzənə,
Xırda duyğulardan hey qaçmışam mən.
Ruhum sığışmadı bu yer üzünə,
İndi də göylərə əl açmışam mən,
Əlimi uzatdım zirvəyə sarı,
Onun da qarşısın dumandır kəsən.
Doldum bulud kimi, necə dolmayım,
Duysam duyğuların titrəkliyini.
İnsan ümmanında mən tənha gəmi,
Üzdüm boğulmadan qəm çaylarında.
Məğrur addımladım qəhrəman kimi,
Tufan güc gəlib, fırtına haqlayanda.
Müəllif: İlham Abduyev
XƏBƏR LENTİ
- ŞƏRHLƏR