Qocalma, ANA! - Nailə Şahverdiyeva
180 037
32
Qocalma, Ana
İl üstə il gəlir, ötür ömürdən,
Qocalırsan əziz Ana, can Ana.
Üzündə iz qoyur yorğunluq, kədər,
Qocalma, qocalma mehriban Ana.
Sən dayaq olmusan həmişə mənə,
Həmişə ehtiyac duymuşam sənə.
Istərəm sinənə.baş qoyum yenə
Unudum hər şeyi mən o an, Ana.
Yenidən yaz gəlir, açılır güllər,
Hər səhər oxuyur bağda bülbüllər.
İllərin dalınca qoy ötsün illər.
Bircə sən qocalma heç zaman, Ana
Dost
Təklikdə qalmışdım mən uzun zaman,
Ürəyim döyündü görəndə səni.
Yaxından tanıdım, sevindim yaman,
Elə bil yuxudan oyadtın məni.
Bir gözəl nağıla çevrildi həyat,
Gül--çiçək bəzədi çölü, çəməni.
Sevindi ürəyim, qalmadı həsrət,
Yenidən həyata qaytardın məni.
Sən mənə olmusan əziz bir insan
Nə olar, heç zaman tək qoyma məni.
Mən şükür edirəm Allaha hər an,
Nə yaxşı yoluma göndərdi səni,
**
Əfsunlu baxışlar aldadtı məni
Ecazkar insana oxşadtım səni,
Veycimə almadım gəlib gedənu
Əfsunlu baxılar aldadtı məni
Mən nədən aldandım bilmirəm özüm
O şirin vədlərə nə gədər dözüm?
Kədərdən nə gədər ağlayar gözüm?
Gəl daha incitmə səni sevəni,
Əfsunlu baxışla aldatma məni
Əfsunlu baxıştan gəlbim odlanar
O gözəl sözlərə könlüm aldanar.
Vaxt keçər ürəyim səndən yadlanar,
Bir gördün ki gəlbim unudar səni
Əfsunlu baxışlar aldatmaz məni
Həsrət
Yenə otağıma dolub qaranlıq,
Zülmətin içində mən qalmışam tək,
Bu gecə qonağım olub tənhalıq,
Az qalır sinəmdə çatlasın ürək.
Otağım qəfəsə dönübdü mənim,
Evim də, küçəm də, gözümdə zülmət.
Böyüdü kədərim, çoxaldı gəmim,
Bu gün də gecənin yoldaşı həsrət.
Dərdin çoxluğundan sıxılır gəlbim,
Otağda bir mənəm, bir də sükunət.
Təklikə qalmağdan tükəndi səbrim,
Tənha gecələrin sirdaşı həsrət.
İl üstə il gəlir, ötür ömürdən,
Qocalırsan əziz Ana, can Ana.
Üzündə iz qoyur yorğunluq, kədər,
Qocalma, qocalma mehriban Ana.
Sən dayaq olmusan həmişə mənə,
Həmişə ehtiyac duymuşam sənə.
Istərəm sinənə.baş qoyum yenə
Unudum hər şeyi mən o an, Ana.
Yenidən yaz gəlir, açılır güllər,
Hər səhər oxuyur bağda bülbüllər.
İllərin dalınca qoy ötsün illər.
Bircə sən qocalma heç zaman, Ana
Dost
Təklikdə qalmışdım mən uzun zaman,
Ürəyim döyündü görəndə səni.
Yaxından tanıdım, sevindim yaman,
Elə bil yuxudan oyadtın məni.
Bir gözəl nağıla çevrildi həyat,
Gül--çiçək bəzədi çölü, çəməni.
Sevindi ürəyim, qalmadı həsrət,
Yenidən həyata qaytardın məni.
Sən mənə olmusan əziz bir insan
Nə olar, heç zaman tək qoyma məni.
Mən şükür edirəm Allaha hər an,
Nə yaxşı yoluma göndərdi səni,
**
Əfsunlu baxışlar aldadtı məni
Ecazkar insana oxşadtım səni,
Veycimə almadım gəlib gedənu
Əfsunlu baxılar aldadtı məni
Mən nədən aldandım bilmirəm özüm
O şirin vədlərə nə gədər dözüm?
Kədərdən nə gədər ağlayar gözüm?
Gəl daha incitmə səni sevəni,
Əfsunlu baxışla aldatma məni
Əfsunlu baxıştan gəlbim odlanar
O gözəl sözlərə könlüm aldanar.
Vaxt keçər ürəyim səndən yadlanar,
Bir gördün ki gəlbim unudar səni
Əfsunlu baxışlar aldatmaz məni
Həsrət
Yenə otağıma dolub qaranlıq,
Zülmətin içində mən qalmışam tək,
Bu gecə qonağım olub tənhalıq,
Az qalır sinəmdə çatlasın ürək.
Otağım qəfəsə dönübdü mənim,
Evim də, küçəm də, gözümdə zülmət.
Böyüdü kədərim, çoxaldı gəmim,
Bu gün də gecənin yoldaşı həsrət.
Dərdin çoxluğundan sıxılır gəlbim,
Otağda bir mənəm, bir də sükunət.
Təklikə qalmağdan tükəndi səbrim,
Tənha gecələrin sirdaşı həsrət.
XƏBƏR LENTİ
- ŞƏRHLƏR