Öyrət
Kül olub ürəyim dözə bilmirəm,
Nə olub? Göz dəyib gözə bilmirəm
Həsrət dəryasında üzə bilmirəm
Mənə həyatda dözməyi öyrət.
Qaralıb gözlərim qabağı görmür
Gözümün önündə gözəli görmür
Bu acı talenin işığı sönmür
Mənim gözlərimə görməyi öyrət
Gülmür yanaqlarım gülə bilməyir
Dodaqlar büzülüb dinə bilməyir
Əllərim göz yaşı silə bilməyir
Mənim gözlərimə gülməyi öyrət
Getmir ayaqlarım tutulub qalıb
Bükülüb belimdə ruhum qocalıb
Həyat, gör məni ,nə halə salıb
Mənə tutunmadan gəzməyi öyrət
O getdi gedəli gedəndən bəri
Başqa birisini sevə bilmirəm
Hələ qurumamış yatağın təri
Mənə başqasını sevməyi öyrət
Elvirəm ürəyim payız ruhludu
Sözlərim qəlbləri ovcuna alır
Ləqəbim Onurdu külək ruhludu
Mənə külək kimi əsməyi öyrət
Utansın
Görəsən bu acı bu həsrət bu qəm
Bitəcək nəvaxtı bu zillət görən
Vəfasız nə mənəm nədi ki sən
Bizi ayıran zaman utansın
Axı bizimdə arzumuz vardı
Sevgi bizimçün xatirə qaldı
Araya ayrılıq nəğməsi saldı
Həsrət nəğməsini çalan utansın
Yandı ürəyim yandı köz oldu
Gözümdə amansız yaşlar sel oldu
Bulud tək boşalıb bulud tək doldu
Qəlbimi yandıran insan utansın
Qorxusu yoxmudur Allahdan onun
Bilmirmi pis olar axırı sonun
Geyinib əyninə şeytanın donun
Cəhalət içində şeytan utansın
Vaxtsız ayrılıq başladı bizdə
Sevgini saxlayan büküldü dizdə
Yumuldu yoruldu görmədi gözdə
Gözləri kor edən Nəfsin utansın
Talehim
Yazılıb bu qismət mənim bəxtimə
Əyləşdim həyatda özəl təxtimə
Qara yazıbdır yazan bəxtimə
Sənsiz yaşanacaq qara telehim
Bəhanə doludur yaşamım mənim
Yaşımın üstünə yaş alım gəlim
Yoxluğun gündüzüm gecələr sənim
Mənə bunu yaşadır ölü talehim
Göz yaşım gözümdən kəsməkdə bilmir
Qəlbim bu ayrılıqla inan isinmir
Vicdan susub qalıb niyədə dinmir?
Lal olub kar olub aman talehim.
Nəfəsim qısılır gözüm qaralır
Vaxt gedir ömürdən zaman daralır
Bağ baxçamda yarpaq saralır
Payız nəfəsində solan talehim.
Sonmudur ya əvvəl hələ bilmirəm
Üzüm qəm doludu artıq gülmürəm
Nə qala nədəki ölə bilmirəm
Bezdirib boğaza yığıb talehim
Müəllif: Elvir Onur
XƏBƏR LENTİ
- ŞƏRHLƏR