Məni qucaqlayaraq bir tabuta yerləşdirmişlər. Ətrafımda gəzənlərin səslərini çox yaxşı eşidir və gözlərim bağlı olmasına baxmayaraq, birtəhər onları görə bilirdim.

- Gənc  yaşda öldü yazıq, - deyirdilər. - Halbuki, hələ görüləcək çox işi var idi.

Həqiqətən də bir çox işim yarımçıq qalmışdı. Məsələn, oğluma yaxşı bir iş yeri açmamış, maşın ilə televizorun kreditlərini də hələ bitirməmişdim. Böyük bir firma qurub, dostlarımı oraya yığmaq da artıq xəyal olmuşdu. Üstəlik, qış çox yaxın olduğu halda odun-kömür işini həll etməmiş və damın axan yerlərinə də baxmamışdım. Yarıda qalan işlərimi fikirləşərkən, bir səsdən diksindim. Sanki mikrofondan gələn bu səs beynimin ən ucqar guşələrində səslənirdi  və:

 - Keçdi, artıq keçdi - deyirdi.

Ürəyimdə "Kaş ki, keçməmiş olsaydı"  deyirdim. Hardan başıma gəlmişdi o qəza bilmirəm ki? Halbuki, avtomobili yaxşı sürürdüm.

Olanları xatırlamağa çalışarkən, dostlarımın ətrafımı bürüdüyünü və içində olduğum tabutun qapağını örtməyə çalışdıqlarını hiss etdim. Onlara mane olmaq üçün qışqırmaq və çırpınmaq istədiyim halda, nə qımıldana, nə də səs çıxara bilirdim. Bir az sonra qaranlıqda qalmış və gözlərimi tabutun taxtaları arasından sızan işığa çevirmişdim. Dəhşət içində:

- Aman Allahım! - dedim, - nə olacaq indi halım?

Qorxudan heç bir şey düşünə bilmirdim. Bu vaxt çiyinlərə qaldırılmış və aparılmağa başlanmışdım. Çöldəki səslərdən yağış yağdığı bəlli idi. Su damcılarının səsi tabutumun qıcırtısına qarışırdı. Yəqin ki, cənazə namazı üçün məscidə gedirdik.

Məscidi fikirləşərkən ağlıma gəlmişdi ki, yaxınlıqda olmasına və hər gün beş dəfə dəvət edilməmə baxmayaraq, heç  cür vaxt tapıb ora gedə bilməmişdim. Amma hər zaman dediyim kimi, əlli yaşına gəlincə namaza başlayacaq və pis vərdişlərimi tərk edəcəkdim. Bəli, bəli, bu qəza olmasaydı, gələcəkdə çox yaxşı bir insan olacaqdım. Daha əvvəl eşitdiyim və haradan gəldiyini başa düşmədiyim səs:

 - Keçdi, artıq keçdi - deyə təkrarladı. - Qutardı artıq.

Bir az sonra namazım qılınmış və təkrar çiyinlərə qaldırılmışdım. Məhəlləmizdəki çayxananın qarşısından keçərkən hər gün domino oynadığım yoldaşlarımın şən qəhqəhələrini  eşidir və "Yəqin ki, ölüm xəbərimi almayıblar " deyə düşünürdüm. Səslər uzaqlaşanda əyri bir şəkildə daşındığımı hiss edərək qəbiristanlığa çıxan yoxuşu dırmaşdığımızı anladım. Şiddətlə yağan yağışın tabutdaki çatlardan sızaraq kəfənimi islatdığını da hiss edirdim. Buna baxmayaraq, çöldə danışılanlara qulaq asdım. Dostlarımın bir hissəsi bazardakı vəziyyətdən bəhs edir, bir qismi də milli komandanın son oyununu təhlil edirdi. Tabutumu daşıyan digər biri isə yanındakının qulağına pıçıldayaraq:

 - Rəhmətliyin tərsliyi öldüyü gündən bəllidi, - deyirdi. - İslandıq yağışda, qardaş.

 Eşitdiklərim səhv olmalı idi. Yoxsa bunlar yuxularımı onlar üçün fəda etdiyim dostlarım deyildimi?

Səfərim bir müddət sonra bitmiş və tabutum yerə endirilmişdi. Qapaq təkrar açıldı və cansız bədənimi tutan qollar məni dibində su toplanmış çuxura doğru endirdi. Yatdığım yerdən ətrafıma baxdım. Aman Allahım! .. Bu qəbir deyildimi?

O ana qədər bura girəcəyimi düşünməmişdimmi? Səssiz fəryadlarımı kimsə eşitmir və dostlarımın üstümü örtmək üçün yarışdığını hiss edirdim. Yenidən qaranlıqda qalmış və bütün acizliyimlə dua etməyə başlamışdım:

 - Ya Rəbbim - deyirdim. - Bir fürsət daha yoxdurmu, sənin istədiyin kimi bir qul olum. Və qəbirimi cənnət bağçalarından bir bağçaya çevirim.

Eyni səs hər zamankındən daha şiddətli:

 - Keçdi, artıq keçdi - deyə təkrarladış - Hər şey qurtardı artıq.

Məzarımı örtən taxtaların üzərinə atılan torpağın çıxardığı səs göy gurultusunu xatırladır və bütün mənliyimi sarsırdı. Son bir səylə yerimdən atılaraq gözlərimi açdım. Otağımdakı rahat yatağımda yatır və bir kabus  görürdüm. Bitişik otaqda qalan həkim dostum məni ayıltmağa çalışaraq:

 - Keçdi, artıq keçdi - deyə qışqırırdı. - Keçdi, bax, heç bir şeyin qalmadı.

Yatdığım yerdən dik atıldım. Tərdən islanmışdım. Çöldə leysan yağış yağır, şimşək və göy gurultusundan bütün ev titrəyirdi. Ətrafımdakıların çaşqın baxışları altında özümü ələ almağa çalışaraq:

- Ya Rəbbim, sənə zərrələrinin sayı qədər şükürlər olsun - deyirdim. - Yaxşı bir qul olmaq üçün bir fürsət daha verməsəydin?