Sara artıq bu saraya, şaha adət etmişdi, öyrəşmişdi. Şah da ona bütün ağlı ilə aşiq olmuşdu. Münasibətləri çox yaxın idi, evli cütlüklər kimi yaşayırdılar. Amma burada bir az nüanslar var: Sara barədə ancaq sarayda qalanlar bilirdi və Sara şaha aşiq olmamışdı, onunla sadəcə olaraq çarəsizlikdən yaşayırdı. Hər halda, daha pis əllərə düşə biləcəyini anlayırdı, ona görə bəxti gətirmiş kimi özünü hiss edirdi. Ağır iş günündən sonra evində şahın əsəblərini sakitləşdirəcək Sarası var idi, şah indi həyatdan zövq almağı öyrəndi.
Beləcənə 5 il keçdi... Sara əvvəlki kimi rəsmi həyat yoldaşı olmaq üçün şaha heç nə demirdi, ona verilən hər şey ilə razılaşırdı. Hətta saraya yad bir insan gələndə də, qonaqlar gələndə də qıza xəbər verilirdi ki, aşağı zala düşməsin, saray o qədər yekə idi ki, qız yuxarı mərtəbələrdə, ya da öz otağında olsaydı, gələn insanların onu görməyi mümkün olmazdı. Bunların hamısı təbii ki, şahın imicinə zərər gəlməsin deyə edilirdi. Əslində, Sara özünü qulluqçulardan biri kimi təqdim edə bilərdi, amma bu zaman onu əynindəki yaraşıqlı və bahalı geyimləri sata bilərdi. Ona görə gizlənmək ən üstün variant idi.
Bu cür qonaqlı günlərin biri idi. Şahın yanına qonşu şəhərin böyüyü həyat yoldaşı və cavan oğlu ilə gəlir. Aşağıdakı zalda nemətlərlər dolu masanın arxasında oturub nahar edib, işgüzar söhbətlər edirdilər. Sara bu zaman otağında yatırdı. Amma yuxudan öskürək ilə oyandı. Boğazı yaman qurumuşdu. Tərslikdən də bu zaman aşağıdakı qonaqlara görə bütün qulluqçular aşağıda idilər. Bu qıza su gətirən yox idi. Sara dözməyib baş pilləkanın yanından keçib ikinci mərtəbədə olan gizli pilləkanlardan düşüb mətbəxdən su götürməli idi. Amma baş pilləkanın yuxarısından keçən zaman onu masa arxasında əyləşən qonaqlardan biri, o cavan oğlan gördü. Qızı görəcək çaşıb qaldı, qız da çaşdı, amma tez sakitcənə oradan yox oldu. Oğlan gördüyünü bəlli etmədi və masadakılar heç nə hiss etmədilər. Sara mətbəxə həyəcanlı halda girdi, soruşdular:
- Sən necə gəldin bura? Qonaqlar aşağıdadırlar.
- Bilirəm, bir adam tapmadım ki, mənə su gətirsin, məcbur olub özüm düşəsi oldum bura.
- Tez! Tez! Get buradan! Şah bizim canımızı alar səndən ötəri.
- Yaxşı, yaxşı! Suyumu içim gedirəm.
Eyni zamanda aşağıdakılar artıq yeməklərini bitirdilər və iş barəsindəki söhbəti davam etmək üçün şahla birlikdə onun iş kabinetinə daxil oldular. Oğlan isə hələ də o qızın marağında olub ayaq yoluna getməsi bəhanəsi ilə aradan çıxır. Heç kim görmədiyi halda baş pilləkanlarla yuxarıya çıxır, bu zaman da bu qız baş pilləkanların sağ tərəfində olan koridor ilə o biri pilləkanlardan çıxaraq öz otağına doğru gedirmiş. Birdən oğlanı görür, amma artıq gecdir. Başını aşağıya sallayaraq sürətli addımlarla öz otağına doğru gedir. Oğlan qızın qolundan bərk tutub deyir:
- Sən kimsən? Şahın nəyisən?
- Burax qolumu!
- Yox sən de kimsən, o zaman buraxacam. Adın nədir?
- Burax dedim!
- Adın?
- Sara! Hə! İndi burax gedim, heç kimə də məni gördüyünü demə!
- Deməmişdim, deməyəcəm də. Mənim də adım Artur.
- Hə! İndi qoy gedim nə qədər başım bəlalı olmayıb.
- Diqqətlə qulaq as! Sabah günortadan sonra səni evinizin yanındakı meşəlikdə gözləyəcəm, orada heç kim görməz bizi.
- Mən gəlməyəcəm!
Sara qaçdı otağına. Həmən günü şah qızda nəsə qəribəlik hiss etdi, amma qız vacib bir şey olmadığını söylədi.
Ardı var...
XƏBƏR LENTİ
- ŞƏRHLƏR