Murad Ramazanov “Həyatdan 5 kadr” romanını proza janrında yazıb. Beş dost – Həsən, Ayan, Fidan, Nicat, Rəşad sevgi dolu, arzulu-istəkli, hərəsinin həyatdan öz gözləntiləri olan gənclərdir. Amma gözlədiyimiz hər şeyi həyat bizə verirmi? Ya biz gözləntilərimizi ondan ala bilirikmi?
“Həyatdan beş kadr” romanı beş dostun həyat hekayəsidi. Bir-birlərinin yaşamından xəbərsiz olan bu beş dostu birləşdirən isə onların bədbəxlikləridi? Yoxsa uşaqlıq sevgiləridi?
İlk dəfə Murad Ramazanovu psixoloji triller janrında yazdığı “Sonuncu dekabr” romanı ilə tanımışam. Bəzi çatışmamazlıqlar olsa da həmin romanı bəyənmişdim. İkinci dəfəki tanışlığım isə “Həyatdan 5 kadr” romanı ilə oldu. Romanda ayrı-ayrı şəkildə beş dostun uşaqlıqdan gələcəyə doğru yaşantıları təsvir olunur. Hadisələr müxtəlif ölkələrdə cərəyan edir. Romanın qəhrəmanlarının acı həyat hekayəsi oxucusuna kifayət qədər mənfi enerji verir.
Romanı oxuyarkən düşünürsən ki, axı niyə Həsən bu cür yanlışlığa yol verir, axı niyə tale Ayana o cür ata qismət edir, axı niyə Fidan öz kariyerasında daha da yüksəklərə nail ola biləcəyi halda, həyatını tamam ayrı istiqamətə yönəldir, axı niyə həyat Nicatı oğlunun, həyat yoldaşının acıları ilə birbaşına qoyur, axı niyə tale Rəşadı sevdiyi ilə o cür vəziyyət qarılaşdırır? Bütün bunlara səbəb onların özü idi? Yoxsa əvvəlcədən yazılmış alın yazıları idi?
Hərdən düşünürəm taleyi özün yazırsan, vurursan, bölürsən bərabərlikdən sonra axırda qisməti özün çıxarırsan. Bəzən isə cilovları nə qədər bərk tutsan da əlində saxlamağa gücün yetmir. Gücün yetmiyəndə isə sonda olacaqlar heç də ürək açan olmur. İstər Həsən, istərsə də Fidanın bu cilovları əllərində saxlamaq üçün heç də böyük gücə ehtiyacları yox idi, amma Ayan, Nicat və Rəşadın isə bu acı həyat yollarında edə biləcəkləri nəsə yox idi, Tanrı özü onların əlindən çox şeyi elə uşaqlıqdan almışdı.
Siz Özünüz də romanı oxuyun və sonda qərar verin “Əslində isə…” sonra üç nöqtənin yerinə cavabı özünüz qeyd edin. Bu beş dostu birləşdirən nə idi? Peşmanlıq? Acı həyat? İntiqam hissi? Pul? Sevgi? Ölüm? Yoxsa ehtiras? Əslində isə…
P.S Kimisə ruhdan salmaq mənlik olan bir şey deyil, əksinə, mən dostlarımı və heç tanımadığım bir insanları məqsədi uğrunda daha da əzmlə çalışmağa ruhlandıran insanam. Ələlxüsus da gəncləri. Bu baxımdan istəmirəm ki, romanda qeyd edəcəyim yalnışlıqları Murad bəy düzgün anlamamış olsun. Romanda adlarla bağlı çox ciddi xətalar var. Romanın əvvəllərində Ayanın anasının adı Sara olur sonra isə çevrilir olur Aytən. Nicatın həyat yoldaşının da adı Aytən olur bu baxımdan oxucuda çaşqınlıq yaranır. Bəzi ifadələr var: “avtomatik” ifadəsinin yerinə “qeyri-iradi” işlənsəydi daha yaxşı olardı. Bu kimi bir çox üslub səhvləri romanın təsir gücün azaldır.
Bütün hallarda mən gənc yazıçımıza yaradıcılıq uğurları arzulayıram. Onu da qeyd etmək mənim vicdan borcumdu, çox gənc yaşda psixoloji janrda nəsə yazmaq özü elə böyük istedad tələb edir.
XƏBƏR LENTİ
- ŞƏRHLƏR