Bir qış, bir payız
Bir yay, bir yaz
Darıxmaq bütün fəsillərdə.
Arxaya dönüb baxmaq
Və görmək ki,
Dəyişən sadəcə rəqəmlər, bu şəhərdə.
Necə də gözəl yağardı Bakıya xatirələr
Və səndən sonra
Bir “yalnızlıq”, “darıxmaq” tikildi
Şəhərin elə düz mərkəzinə.
Və həmin günü
Hər kəs sənə bənzədi, nədənsə.
Yorulmaq, illərin gətirdiyi fəsillərdən
Soyuq bir insana çevrilmək
Güvəndikcə insan varlıqlarına.
Bir boşluğu hiss etməyi diləmək
Amma heç bir ölüm olmadan.
Sənsizliyi unutmaq yalan
Sadəcə öyrəşmək ən səmimi doğru.
Göy üzündə milyonlarca sən
Hər gecə əks olunmaq pəncərəmə.
Səndən kiçik xatırlatmalar,
Mənim öz-özümə olan yalanımı
Hər zaman edir ifşa.
Böyük bir boşluğu
Diləmək üçün qəlbdən bir inam.
Şəhərin ən hündür binasından
Bağırmaq, bəlkə eşidərsən deyə.
Sənə çatmaq üçün böyük bir xəyal qurmaq
Və küçənin ortasında divarlara yalan atmaq.
Verilən hər bir təsəllinin
Olacaqdır, nə zamansa hər bir cavabı.
Eyni şəhər, dəyişkən fəsillər
Eyni yağış damlası altında islanmaq
Amma ayrı-ayrı küçələrdə hiss etmək.
İçindəki həzin musiqinin səsini artırmaq
Və bəzən nə özünü, nə insanları
Nə də ki, səni dinləməmək.
Böyük bir boşluq
Zamandan, insanlardan, özündən
Və səndən xaric
Ceyhun Məmmədov
XƏBƏR LENTİ
