Əziz "Qadın.net" istifadəçiləri.Bəlkə bir anlıq keçmişə qayıdaq?
Bir anlıq uşaqlıq xatirələrim yadımda qalan qədəriylə gözlərimin önünə gəldi.Görəsən niyə o vaxtlar hər şey daha rəngarəng,maraqlı gəlirdi adama.Yadımdadı hardasa 6 yaşım olardı.Rəhmətlik atam məni kəndə aparmışdı.Bir evdə qonaq qalmışdıq.Üstündən neçə il keçsə də həmişə o evi xatırlayırdım.Özüdə yekə bir saray kimi.Təzəlikcə təsadüfən yenə o kəndə getdik və o evi görəndə çox təəccübləndim.Bildiyimiz adi 2 mərtəbəli kənd evi idi.Niyə o mənim yaddaşımda ucu-bucağı olmayan,yekə bir saray kimi qalmışdı görəsən?
Hələ uşaqlıqda elə şeylərə inanırdıq ki,indi yadımıza düşəndə gülürük.
--Gözləri rəngli (yaşıl,mavi) insanların kor olduğunu düşünürdüm.Evimizə qonaq gəlmişdi.Gözləri mavi rəngdə idi.Anam çay süfrəsi açmışdı.Anaları bilirsiz də,hər şeyin ən yaxşısından ayırıb gizlədirdi ki qonaq gələndə süfrəyə qoysun.Mən də qonağın kor olduğunu düşünüb düz onun gözünün qabağından yavaş addımlarla (guya ayaq səslərimi eşitməsin deyə) süfrəyə yaxınlaşıb şirniyyat götürmüşdüm.Qonağın loru dilnən desəm gülməkdən ürəyi getmişdi.
--Yadınızdadırsa o vaxtlar da ( 1987-1990) qəpik pullar var idi.5 qəpiklik ölçücə 15 qəpikdən böyük idi.Bacım da məni aldadıb15 qəpiyimi alıb,əvəzində 5 qəpiklik verirdi ki, nə var nə var bu böyükdü)))
--Valideynlərimiz işlədiyi üçün evdə çox vaxt tək qalırdıq.Gündüz vaxtı evin işıqların boş yerə yandırmayaq deyə bizə demişdilər ki, gündüz işıq yandırsaz atanı polis tutacaq.Bir gün işıqların yanıq olan vaxtı təsadüfən çöldən polis maşınının səsi gəldi.Atanı tutmağa gedirlər deyə necə hönkürtüynən ağlayırdım.
Bəs siz uşaq vaxtı nələrə inanırdız?Hansı xatirələri yada salanda gülürsüz?
XƏBƏR LENTİ
- ŞƏRHLƏR