Səfirlik Arxangelskə çatır, dəniz yolu ilə Elba çayının mənsəbinə gələrək alman torpaqlarına ayaq basır. Emba, Kassel, Veymar, Qalle, Leypsiq şəhərlərini keçdikdən sonra 1600-cü ildə Praqada alman imperatoru Rudolf səfirliyi qəbul edir və onlar qışı burada qalırlar. 1601-ci ilin yayında səfirlik Bavariyada, daha sonra İtaliyanın Mantuya şəhərində təntənə ilə qəbul edilir. Siyena şəhərində olarkən səfirlik işçiləri Entoni Şerlini oğurluq edərkən yaxalayır və onu qovurlar.

Səfirlik Romadan dəniz yolu ilə İspaniyaya, oradan quru yolla Genuyaya, sonra dəniz yolu ilə Savonaya gəlir və oradan Cənubi Fransaya yönəlir. Avinyon şəhərində papanın nümayəndəsi ilə görüşdən sonra səfirlik Pireney dağlarını aşıb, İspaniyaya gəlir. Barselona, Saraqosa, Valyadolid də olan səfirlər kral III Filipplə görüşürlər, 2 ay onun yanında qalıb geri dönürlər. Baş səfirlik Lissabona yollanır. Lissabondan yola düşəndə səfirin 4 katibindən üçün Əliqulu bəy, Bünyad bəy, Oruc bəy Avropada qalıb xristianlığı qəbul edəcəklərini bildirir. Hələ Romada ikən səfirliyin daha üç üzvü xristianlığı qəbul etdiklərini bəyan etmişdi.

Belə addımın nə ilə bağlı olması indiyənədək dəqiq məlum deyil. Bəzi tədqiqatçılar yazırlar ki, bu 6 nəfər, həqiqətən də, islamdan dönüb xristianlığı qəbul etmişdir. Digər tədqiqatçıların isə fikri belədir ki, bu "dönmələr" müəyyən tapşırığı yerinə yetirirmişlər. Əgər 6 nəfər müsəlman xristianlığı qəlbən qəbul etmək istəsəydi, bunun üçün ciddi səbəblər olmalı idi: onlar ya təqiblərə məruz qalmalı, ya da elə imkansızlıqla üzləşməli idilər ki, öz dinləri və vətənlərindən üz döndərsinlər. Bu səbəblərdən heç biri bu halda mümkün deyil, çünki təqib olunan şəxsləri şah səfirliyə daxil etməzdi, üstəlik bütün səfirlik üzvləri ölkənin ən mötəbər, imkanlı, zadəgan nəsillərinin nümayəndələri idi. Onlar, doğrudan da, xristianlığı qəbul etmək istəsəydilər, bunun üçün Avropaya getmək lazım olmazdı. Səfəvi dövlətinin ərazisində katolik missionerləri maneəsiz fəaliyyət göstərir, hətta iri şəhərlərdə onların öz qəsəbələri var idi. Səfəvi şahının təqibindən qorxan səfirlik üzvü xristianlığı Rusiya, Almaniya və ya Fransada da qəbul edə bilərdi, daha Roma və ya Valyadolidə getməyə ehtiyac olmazdı. Lakin 6 nəfərdən üçü xristianlığı Romada, üçü isə Valyadoliddə qəbul etmişdir. Bu fakt onların xristianlığı xüsusi əmrlə qəbul etmələrini göstərir. Xristianlığı qəbul edib papanın əyanları tərkibinə qatılan Səfəvi bəyləri isə onun səfəvilərin o zamankı düşməni olan osmanlılara qarşı yönəldilməsinə təsir göstərməli idilər. Yerdə qalan 3 nəfər xristianlığı İspaniyanın paytaxtında qəbul etmişdi və bununla da İspaniya kralı III Filippin əyanları sırasına daxil edilmişdilər.

O zaman İspaniya dənizlərdə aparıcı rol oynayır və tədricən dünya ticarətinə nəzarəti öz əlinə alırdı. Onun güclü ticarət və hərbi donanmaya malik olması Səfəvi şahının diqqətini cəlb etməyə bilməzdi. Kralın əyanları olmuş keçmiş müsəlmanlar isə onun diqqətini məhz Şərqə tərəf yönəltməli idilər.