Bir İstanbul gecəsi,
mən və sənsizlik.
Ay, ulduzlar,
tənhalıq və səssizlik.
Tək başına, yoxluğunla
Hey dalıram keçmişə,
üşüyürəm.
Qəlbimdəki qıvılcımla isinirəm.
Düşünürəm
Başlanğıcı, sonumuzu.
Keçdiyimiz yolumuzu.
İlk görüş, ilk baxış
Qəlb səhrama ilk yağış
Yağdıran da sən oldun.
O yağışın ardından ildırımlar
Çaxdıran da sən oldun.
Hey düşündüm sənsənmi
Qəlbimdəki o qıfılın açarı ?
Görən təkcə mənəmmi
Belə eşqin düçarı ?
Soruşuram göyə, yerə
Soruşuram hər şeyə.
Sevgimi bu ?
Yoxsa xəfif bir qıvılcım ?
Yoxsa bir şam işığı ?
Uzaqlar küləyə bənzər.
Əsəcəkmi görəsən ?
Əsib ümidimi
kəsəcəkmi görəsən ?
Kiçik bir uğultuda
o şam işığı sönəcək ?
Yoxsa o qıvılcım
alovamı dönəcək ?
Yeni bir səhifə açdım,
Cızma qara ömrümdə.
Təklik bezdirir məni
Hər tək keçən günümdə.
Darıxırdım kim üçün ? Nə üçün ?
Bilmirdim niyə ?
Səni gördüyüm o an
məni böldü ikiyə.
Qəlbim çox istəyirdi,
ağlım qarşı çıxırdı.
İkisi bir birinə
suallarla baxırdı.
Ey biçarə ürəyim, ey qapısı bağlım.
Sonunda sən də sevdin,
dəli kimi bağlandın.
Aldın onu içəri,
alovuyla dağlandın.
Bəs sənlə danışmışdıq,
razılığa gəlmişdik ?
O möhürlü qapını
bir də açmayacaqdın.
Məni bu amansız
oda atmayacaqdın.
Sən seçimini etdin,
ağıla savaş açdın.
Məni onla tək qoyub,
de görüm hara qaçdın ?
Gördüyüm, eşitdiyim,
bəlkə də hiss etdiyim.
Hər şey bir ağızdan
ağlımın lehinəydi.
Yenə qırıq ürəyim,
məğlub boynunu əydi.
Könlüm uzaqlarda səndən nigaran
Aradakı dağlar, çaylar neyləsin ?
Qəlbimi qoparıb sənə yollaram
Sənə, səni necə sevdiyimi söyləsin.
Deyə bir bənd iki dodaq arasından,
çıxmaq istərdi səssiz.
Artıq sevgi qalmayıb,
ürək susur həvəssiz.
Ürək artıq soyuyub, inam itib hər şeyə
Gözlər atıq o gözləri aramır.
Duyğularım ucsuz, sonsuz bir tıxacdadır.
İndi artıq işıqfor da yaramır.
Ey başlamadan qəmli bitən məhəbbətim.
Üzgün üzgün gözdən itən məhəbbətim.
Yaralı bir quş tək ovucumda oturub
Ürkək ürkək hey üzümə baxırsan.
Yuxusuz gözündəki gücsüz gülüşlə
Sanki qəlb yarama məlhəm yaxırsan.
Üzülmə, bir gün gələr
sən də gülərsən.
Ürək qalib gələr,
sən də bilərsən.
Bir sevgi xatirəsi yaşandı, bitdi.
Bu acı royaya səni qərq etdi.
Gəl çəkinmə, dərdini bölüş mənlə.
Hər şeyi unut getsin, səssizcə gülüş mənlə.
İstədim mahnı yazım, yada onun sözlərin
Ya da sadəcə qəzəl.
Bir mən bilim, bir o bilsin,
ya da qoy qalsın özəl.
Ən yaxşısı şerdi deyib
başladım hey yazmağa
İtmiş ilham pərimin
tilsimini pozmağa.
Bir Bakı gecəsi,
mən və sənsizlik
Ay, ulduzlar,
tənhalıq və səssizlik
Məkanlar dəyişsə də
heç təklik də dəyişmir.
Necə xoşbəxtsənsə,
o xoşbəxtlik də dəyişmir.
Bir gün tapacaq bizi
qafiyəsiz xoşbəxtlik.
Üzaq olsun könlümdən,
səviyyəsiz xoşbəxtlik.
Artıq günəş çıxıbdır,mən isə hələ oyaq.
Bəlkə bu şerə burada da son qoyaq ?
Ay günəş oldu, onla bitişdi
Bu son üç nöqtənin, vaxtı yetişdi...