Cənubi Afrika Respublikası Türkiyənin bir yarım qatı böyüklüyündə geniş bir ölkədir. Bu səbəblə də bölgələrə görə yemək vərdişi dəyişikliklər göstərir.
Şimaldakı Transval və avtonom respublikalarda bu fərqlilik daha da təəccüblüdür. Məsələn, çöl kəsimlərdəki fermalarda və kiçik məskunlaşma sahələrində rastlayaşacağınız naharı Johannesburg və Pretoria kimi böyük şəhərlərdə tapa bilməzsiniz. Buna qarşılıq Cape Townda ənənə və vərdişlərin təsiri ilə tamamilə fərqli bir səhər yeməyi və nahar ilə qarşılaşarsınız. Kənd sahələrdə nahar çox qidalandırıcıdır. Ümumiyyətlə taxıl əzməsi, qarğıdalı və ya yulaf şorbası yeyilir. Taxıl əzməsi bir yemək növüdür. Qarğıdalı, duz və su qarışığı qaynadılıb əzilərək hazırlanır. Şəhərlərdə isə taxıl lopa məğlub edib, portağal suyu, çay və ya qəhvə içilir. Şəhərlərdə, qadının iş həyatından ötəri nahar yüngüldür. Kənd yerlərində isə qüvvətli bir nahar yeyilir. Əsas olaraq bu yemək tərəvəz və ət daxildir. Şəhərlərdə ən əhəmiyyətli pay axşam yeməyidir. Axşam yeməyi birbaşa bir ət yeməyi ilə başlayır. Ət ilə birlikdə ən az iki növ tərəvəz yeyilir. Bu tərəvəzlər ümumiyyətlə soğan və kartofla birlikdə, balqabaq, lobya, noxud və ya misir ola bilər. Daha sonra isə salat və şirin yeyilir.
1652-ci ildə Hollandiyalılar tərəfindən Cape Town bölgəsində qurulan Cənubi Afrikanın yeməklərində, Hollandiya mətbəxinin böyük təsiri vardır. Daha sonra qısa bir dövr Fransız Mətbəxi bu ölkənin mətbəxinə böyük ölçüdə təsir etmiş, krem ​​və qoyun əti istifadəsi tamamilə Fransız təsiri ilə bu mətbəxə girmişdir. Təbii Alman mətbəxinin təsirini də unutmamaq lazımdır. Xüsusilə bütün ölkədə məşhur olaraq qəbul edilən "Burevers" deyilən və bir növ ənənəvi yemək olan sosiska də Almanların bu mətbəxə qatqısıdır. Eyni zamanda İngilislərdən də təsirlənmiş olan Cənubi Afrika Mətbəxində Şərq Hind mətbəxinin təsiri çoxdur. Malaya'dan gətirdilən kölələr fermalarda işçi olaraq çalışarkən zövcələri də aşbazlıq edərdilər. Hindistanın müxtəlif ədviyyatları bu vəsilə ilə bu mətbəxə girmişdir. Qısaca Cənubi Afrika Mətbəxi çox xarici təsir almış bir mətbəxdir. Bu xarici təsir yerli xalqın öz yeməkləri qarışmış və ortaya çox müxtəlif bir mətbəx çıxmışdır.
Cənubi Afrikanın bəzi bölgələrində edilən bir yemək digər bir bölgədə mövcud olmaya bilər. Bölgələrin özlərinəxas dəyişik xüsusi yeməkləri vardır. Bunlardan bir dənəsi sahil xəttini suda yetişən bir çiçəkdən edilən "qatır çiçəyi şorbası" dır. Onsuz da bu bölgədə klassik şorba növləri sevilməz. Mısırla edilən "porridge" kimi klassik şorbalar daxili və şimal bölgələrdə çox sevilərək yeyilir. Amma balıq və dəniz məhsulları həm sahil xəttini, həm də iç bölgələrdə sevilər və yeyilir. Cənubi Afrika dünyanın ən bol və ləzzətli dəniz məhsullarına və balığına sahib bir ölkədir. Xalq bunları özlərinəxas metodlarla, amma Hind ədviyyatları qataraq bişirirlər. Bişirmə üsulları olaraq ən çox qızartma, qazanda yemək və soba istifadə edirlər. Mətbəxdə ən çox istifadə otlar və ədviyyatlar, keşniş, acı bibər, duz, istiot, cirə, sarımsaq və keşnişdir.
Cənubi Afrikalılar mal ətini keşniş, duz və qara bibər ilə qurudub, incə-incə kəsərək yeyirlər. Ayrıca incə quru Sosiskaları də çox ləzzətlidir. Bu quru əti və kolbasa həm yemək istehsalında istifadə edirlər, həm də hər yeməkdə yeyə bilirlər.
Cənubi Afrikalılar çox çörək qəbul edirlər. Çörəkləri daha çox qara çörəkdir.
Cənubi Afrikalılar ümumiyyətlə yüngül şirniyyatları sevirlər. Bunların içində ən məşhurları "Milk Tart" və "Dumpling" dir. Bizdəki burma şirininə bənzəyən xüsusi bir şirinləri də vardır. Ölkədə çox müxtəlif tropik meyvələr yetişdiyi üçün xalq şirniyyat yerinə ümumiyyətlə meyvəni seçir.
Bu zəngin müxtəlif mətbəx ümumiyyətlə, ətə, balığa, bakliyata və tərəvəzlərdən dayanır. Ən çox istifadə edilən ətlər mal, toyuq, və donuz ətləridir. Bu vaxt bu maraqlı ölkənin mətbəxində "dəvə quşu" və "timsah" ətləri də xüsusi günlərdə yeyilir.