Minnettarlık, insana gelen nimetler ve nimetler karşılığında şükretmektir. Ahlak bilginlerine göre, şükranın üç seviyesi vardır: bilgi, ameller ve ameller.
Bilim bir duruma neden olur ve bir durum bir eyleme neden olur.
Şükran günü geldi, bu da tatil sezonunun tüm hızıyla devam ettiği anlamına geliyor.
Birinci katta, bilimde üç şey açık olmalıdır:
1. Kutsamanın kendisi ve nasıl.
2. Bereket verenlere karşı bilgi edinme.
3. Bereket ve nimetler yeri.
İkinci katta, kişi nimetin nereden geldiğini anladığında, o zaman veren için sevgi ve neşe vardır. Gerçek minnettarlık, kişinin nimetler nedeniyle değil, nimeti verene sevinmesi ve sevinmesidir.
Kişi, özlemini duyduğu şeyi elde ettiği için bereket veren kişiye sevgi duyar.
Üçüncü katta, bir kişi ortaya çıkan neşeyi gözlemliyor. Bu eylem kendini kalpte, dilde, uzuvlarda ve bedende gösterir. Kalpteki niyetin saflığına, dilde minnettarlığa ve takdire ve bedende bu nimetlerden zevk alınmasına yol açar.
Örneğin, iki gözün kutsaması, başkalarında gördüklerine bakmamaları ve onlara uzanmamalarıdır. "Öyleyse Tanrı'dan kork ki minnettar olasın." ("Ali-İmran" 123).
İmam Sadık (as) şöyle demişti: "Bir nimet için şükretmek, ilâhî yasaklardan kaçınmak ve kusursuz şükretmek demektir. Elhamdülillah, âlemlerin Rabbinin sözü demektir."
İmam Sadık (a.s.) Dedi ki: "Şükretme fırsatı verilene, ona daha çok nimet verilecektir."
Dolayısıyla üç minnettarlık düzeyi olduğunu söyleyebiliriz: bilgi, eylem ve eylem.
Bir insan bu üç seviyeyi yerine getirirse, o zaman gerçek minnettarlık kazanmış olacaktır. Tanrı bizi gerçek minnettarlıkla kutsasın.