İkinci Karabağ Savaşı'nın kahramanlarından biri 26 yaşındaki Taleh Aliyev'dir. Büyük Vatanseverlik Savaşı'nın ilk gününden itibaren yedek izci-asker olarak orduya katıldı ve Cebrayil, Fuzuli, Zangilan, Güdeli istikametinde savaşlarda yer aldı. Askerimizin son savaşı Kırmızı Market civarında oldu. Yüzündeki şarapnel yarası Şuşa için savaşmasına engel olsa da Taleh cephedeki yoldaşlarının gazilerimizden ve şehitlerimizden intikam almayı hak ettiğinden emin. Qafqazinfo, kahraman gazimizin evini ziyaret etti ve savaşla ilgili anılarını dinledi. Taleh Aliyev, düşmanla defalarca karşılaştıklarını söylüyor: "30-40 askerimiz onların önünde duramadı. Saldırıya uğradıklarında yoldaşlarını ve askeri birliklerini bırakıp kaçtılar. O anlarda kendimizle gurur duyuyorduk. İşgal altındaki bölgelerimiz özgürleştiği için gurur duyduk.
Savaşa girerken her askerimizin vatanseverlik ve savaşma duygusu vardı. Bize ilham verdi. " Gazimiz, kendisinin ve silah arkadaşlarının Gargabazar yakınlarında kuşatıldığını söylüyor. Sayı olarak düşmandan 12-13 kişi az olmasına rağmen, 40'tan fazla Ermeni askerine üç saatten fazla direndiler. Her biri öldürülmesine rağmen, diğer yoldaşlar onları kuşatmadan kurtarmayı başardı. Son savaş, gazimiz için en zor savaşlardan biriydi. Savaş meydanındaki savaştan bazı arkadaşlarını kaybetti. Taleh cephedeki yoldaşlarına da "kardeşler" diye hitap ediyor: "En son 25-26 Ekim gecesi Fizuli'den Şuşa'ya giden yolda Kızıl Market yakınlarında yoğun bir çatışma yaşandı. Topçu tarafından saldırıya uğradık.
Kardeşim Gülverdi beni uyandırdı ve tabancasını almaya gitti. Bu sırada yakınlarda bir mayın patladı. Bir dakika içinde bölgemize yaklaşık 15 mayın düştü. Gülverdi'yi yerde yatarken gördüm, artık vücudunun bir parçası değildi, şehitti. Yaptığı son şey beni uyandırmaktı, ona hayatta kalmasını borçluyum. Savaştan ayrıldığında, birkaç yaralı olduk. Yaralandığımda, yaralarımızı almak için üçüncü kez geri döndüm. Kendime ambulansla geldim. Düşünmeye başladığımda ilk silah arkadaşlarım Asif, Toğrul ve Gülverdi oldu. Onlara çevremdekilerden sormak istedim ama darbeyi sormak için ağzımı açamadım. " Babamız Zaur Aliyev, aslen Ağdamlı olmalarına rağmen Taleh'in Ağdam'ı hiç görmediğini ve bölgenin işgalinden sonra doğduğunu söylüyor. Oğlunun cepheye götürüldüğünü duymak onu heyecanlandırsa da yüreği gururla doluydu: "Ailemizde ve neslimizde vatan için savaşan insanlar olmasına sevindim. Oğlumun babasının topraklarını özgürleştirme zamanının gelmesiyle gurur duyuyordum. Şehitlerimize Allah rahmet etsin, yakınlarına karşı sabırlı olsun. Ben de oğlumun şehit edilebileceğini gördüm.
Kader onu sağ salim dışarı çıkardı. " Kahramanımızın Birinci Karabağ Savaşı gazisi amcası Mais Aliyev de bu zaferin sevincini yaşıyor. Emekli olmanın hem onur hem de meydan okuma olduğunu söylüyor: "Ben de savaşa katıldım. Fred Asifi, Allahverdi Bagirov ve diğer kahraman savaşçıları gördüm. Bu günleri gördüğüm için gurur duyuyorum. Taleh doğduğunda sevincimiz sınır tanımıyordu. Çünkü bir oğlun doğacağını ve memleketini koruyacağını düşündük. Taleh'in başımızı kaldırmasından gurur duyuyorum. İnşallah sizi Taleh'in düğününe davet edeceğim. Düğününü Ağdam'daki evlerinde yapacağız. "