Bir zamanlar Garatel Gazakh'a geldiğinde kırmızı, mavi ve yeşil parçalar getirdi, onları dikti ve ay ve yıldızları tebeşirle boyadı. Dedi ki: "Anne, bu Azerbaycan'ın üç renkli bayrağı ve biz bağımsız bir devlet olacağız." Dedim ki, "Bu bayrağı nereye koyacaksın? Ruslar bizi öldürüyor." "Bu bayrağı meydanda kendim kaldıracağım, anne" dedi.
Yerli köyüne bağlı olan Garatel, son nefesine kadar vatanı için savaştı. Düşmanın eline düşmemek için son anda kendini silahla vuran bayan savaşçı bir efsane oldu.
Garatel Hajimahmudova 1948 yılında Gazakh bölgesinin Ashagi Askipara köyünde doğdu. Bakü Ticaret Koleji'nden mezun olduktan sonra Ulusal Ekonomi Enstitüsü Emtia Araştırmaları Fakültesi'nde yazışmalar yaptı.
Bir süre Bakü'de petrol arama bölümünde çalıştı. 90'ların en zor günlerinde memleketine döndü ve ilk günlerinden anavatanını gönüllü olarak savundu. Azerbaycan'dan Ermenistan'a giden yol Ashagi Askipara'dan geçerken nankör komşular bu önemli stratejik pozisyonu ne pahasına olursa olsun ele geçirmeye çalıştılar.
Garatel sonuncu defa 1990 yılında küçük kardeşi Humbat ile karşılaştı. Aşağı Askipara'daki savaş nedeniyle kardeşine oraya gitmesini tavsiye etti. Humbat Karabağ'a gideceğini söylüyor. Köyüne gelir ve köyden gönüllü bir kendini savunma grubuna katılır. Garatel savaşçılar için yemek pişirdi ve kıyafetlerini yıkadı. Yeterli yiyecek olmadığında, bahçelerden otlar toplayıp onları toplayıp savaşçıların aç kalmaması için onları pişirirdi. Aynı zamanda siperlerde savaşıyordu.
8 Haziran 1992'de Ermeniler güçlü bir saldırı başlattı. Yaklaşık 30 kişilik bir öz savunma grubu oluşturuldu. Hacimahmudova, her biri hafif makineli tüfek ve iki el bombası verilen 28 kişilik bir gruptaydı. Tüm zorluklara rağmen, grup Ermeni saldırısını püskürtmeyi başardı.
9 Haziran'da başka bir yoğun çekim daha oldu. Garatel sık sık düşman pozisyonlarında bahsedildi ve ona karşı kötü işler planlandı. Bu nedenle, kardeşi ve annesi Teyyuba ne kadar zor olursa olsun Garateli'yi eve göndermeye çalışıyor. "Kardeşim Muhammed'in mezarı tarafından yemin ederim. Son nefese kadar savaşacağım, aptalların ayaklarının bu toprağa dokunmasına izin vermeyeceğim" dedi.
14 Haziran'da Ermeni haydutlar, Ashagi Askipara'ya üç yönden saldırdı. Garatel'in kafasına para koydular ve ne olursa olsun onu hayatta tutmak istediler. Öte yandan Garatel bunu biliyordu ve asla tereddüt etmedi. Komutan Yaşar Gasimov'un müfreze savaşında bulundu. Falamaz denilen pozisyonda, toplar ve tanklar her taraftan ateş altında kaldı. Garatel Hajimahmudova komutanın zor görevini yerine getirdi. Başka bir açmadan bir bombaatar getirdi. Düşmanın ve Azerbaycan savaşçılarının gücü eşit olmadığından, durum her an kötüleşebilir. Komutan Gasimov, Hajimahmudova'ya hendekten ayrılmasını, hatta köyü terk etmesini emretmesine rağmen, geri çekilmedi ve bazen konumunu değiştirdi. Her zaman yanında zehir taşıdı ve gömleğinin yakasına dikti. Garatel Hajimahmudova düşmanın eline düşmemek için taşıdığı zehiri içtikten sonra kendini vurdu. Vali Namazov köylülerle birlikte ele geçirildi.
Ermeniler, Garatel'in son anda yakalanmamak için kendini vurduğunu duydular. Bu cesur kadının cesaretinden etkilenen Taşnaklar, cesur savaşçıyı izleyerek birer birer üçer birer geldi. 26 Haziran'da Garatel Hajimahmudova'nın cesedi, Mardan Askerov, Shamistan Amiraslanov, Surkhay Mammadov ve Ali Aliyev ve yakalanan köylü Vali Namazov'un cesetleri Ermeni rehinelerle değiştirildi. Ölümünden sonra Cumhurbaşkanı tarafından "Azerbaycan Bayrağı" madalyası verildi. Karatel bekardı. Karatel kardeşi Muhammed'in üç çocuğunu büyüttü ve hayatını onlara adadı.
Gazakh Etnografya Müzesi'nde onun hakkında eserler yazıldı, filmler yapıldı, bir anıt köşesi oluşturuldu. Böylece, cesur Karatel'in adı bir efsane haline geldi. Hüseyin Arif, "Gerçek bir onur kalesi," dedi.
publika.az