ABŞ-ın Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin həllində maraqlı olduğunu deyərək, problemin gerçək çözümü üçün heç nə etməməsi; İranın nüvə proqramı ilə bağlı illərdən bəri davam etdirilən sanksiyalar və embarqolara "qəflətən" son qoymaq fikrinə düşərək Tehranla danışıqlar aparması; Krımın Rusiyanın ilhaqına məruz qalması, sonra da Ukraynanın şərqindəki Donetsk və Luqansk vilayətlərində separatçı "respublika"ların yaranmasını Vaşinqtonun yalnız sözdə qınaması; Avropa Birliyinə daxil olan ölkələrə tam nəzarət etmək üçün Brüssellə indiyədək misli görünməmiş "neomüstəmləkə" sazişinin hazırlanması və avropalıların da amerikalılara kölə olmaq niyyətinə düşmədiklərini söyləyərək etiraz aksiyalarını səngitməmələri, ən nəhayət, ABŞ-ın Rusiya, Çin və Braziliya ilə münasibətlərini sərtləşdirməsi - bütün bunlar təsadüf sayıla bilərmi?
Çətin.
Çətin.
Sadəcə, İranla bağlı vəziyyət yetər. Vaşinqtondakı "neo-con"ların fikrincə, İrandakı mövcud hakimiyyət ya devrilməli, ya da İran ABŞ-ın maraqlarına tam riayət edən ölkəyə çevrilməlidir.
Bu qədər sadə, bəsit və primitiv bir istək.
Yeni "soyuq savaş"ın başlandığı vurğulanır. Halbuki indi baş verən proseslər yaxın gələcəkdə Avrasiya qitəsindəki qüvvələr nisbətini dəyişməyə başlamaqla yanaşı, illər sonra situasiyanı tam fərqli edəcək.
Yeni "soyuq savaş"ın başlandığı vurğulanır. Halbuki indi baş verən proseslər yaxın gələcəkdə Avrasiya qitəsindəki qüvvələr nisbətini dəyişməyə başlamaqla yanaşı, illər sonra situasiyanı tam fərqli edəcək.
ABŞ-ın ambisiyalarından əndişələnən və bunu real təhlükə sayan Çin "Yeni İpək Yolu" adlı nəhəng geosiyasi layihəyə başlayıb. Rusiya postsovet məkanındakı ölkələri orbitinə çəkmək üçün Avrasiya İqtisadi Birliyini idefiksdən gerçəkliyə döndərməyə can atır. Braziliya Venesuelanın mərhum lideri Uqo Çavesin ölümündən sonra zəifləməyə başlamış "bolivarianlıq" ideologiyasının "mənəvi qalası"na dönməklə yanaşı, Cənubi və Latın Amerikası ölkələrini ətrafına toplayaraq liderliyə can atır.
Mənbə: Mili.Az