O, doqquz ay səni bətnində bu cür saxladı...
Tez-tez ürəyi bulandı və daima özünü narahat hiss etdi...
Ayaqları şişdi, bədəninə su yığıldı, dərisi dartıldı...
Sən onun bətnində olarkən ən yüngül işlərdə belə nəfəsi çatmaz hala düşdü...
Çünki nəfəsini səninlə bölüşürdü...
Məslən pilləkən çıxarkən çox yorulurdu.
Ayaqqabılarını bağlamaq kimi ən sadə işi belə çətinliklə edirdi...
Sən onun bətnində təpikləyərkən və qıvrılırkən,
O çox gecəni yuxsuz və ağrı ilə keçirdi...
Doğuluşun isə tərifi imkansız ağrıya səbəb oldu...
Sənə sahib olmaqdan başqa heç bir məqsəd üçün bu ağrını çəkməyə dəyməzdi...
O sənin dayən, xidmətçin, hambbalın, müəllimən, sürücün
aşpazın, ən böyük pərəstişkarın, ən yaxın dostun...
Səni hiss etdiyi andan etibarən sadəcə sənin üçün yaşadı və özünü ikinci plana atdı.
Sən yeyəndə doydu, sən yatanda dincəldi...
Sənin üçün mübarizə etdi, edir və hər zaman mübarizə edəcək...
Sənin üçün ümidləndi və xəyallar qurdu...
Sənin yerinə üzüldü, sevindi, hirsləndi...
və bunların hamsını qarşılıqsız etdi...
Ətrafında anasını itirmiş,
hətta heç görməmiş insanlar var...
Bu bir gün sənin də başına gələcək...
Ona təşəkkür etmək üçün yetərli vaxt tapmaya bilərsən...
Çalış Ona hər fürsətdə dəyərli olduğunu hiss etdir...
və bunu hələ də edə bildiyin üçün özünü şanslı hiss et və ALLAHA Həmd et!!!
Mənbə: Mİlli.Az