“Mən çətinlikdə qalanda bunu özümə etiraf edə bilməmişdim. Məsələn, anoreksiya olduğum müddətdə çubuq kimi gəzirdim, ancaq özümü dünyanın ən gözəl insanı zənn edirdim. O dövrdə çox gözəl olduğumu iddia edirdim. Müalicədən sonra özümə gəldim və xəstə olduğumu qəbul etdim.
Gözlərimi dostumun əlindəki sendviçə zilləmişdim. “Nə ilədir?” deyə soruşdum. Dostum “yeyərsənmi?” soruşanda sendviçi götürdüm, içinə SİM-kart qoyub, hər kəsin gözünə baxa-baxa yedim. Sonra da “zəng edin, görüm” deyərək qışqırdım. Amma bunun heç birini xatırlamıram”, - İ.Derici bildirib.