1947-54-cü illərdə Rusiyada tələbə ikən tətillərdə Bakıya gəlir və sifarişlər qəbul edir. Dostlarının xatirələrinə görə, o, ən çox sifariş alan rəssam idi. Sifarişlərinə də əyləncə naminə yanaşar, çox enerji sərf etmədən gözəl rəsmlər çəkirdi. Qazandığı pulları isə o zaman artıq kasıblamış ailəsinə və rənglərə sərf edərdi. O istəsəydi, varlı ola bilərdi. Artıq şəhərdə tanınır və sifarişləri artırdı. Amma o artıq imkanlı ailənin şıltaq oğlu deyildi. Öz yolunu, özünü tapmaq istəyən kamilliyə gedən dərviş libaslı bir insan idi. Rənglərin içində ev.... Yandırılmış tablolar və polis dəyənəyi...
1960-70-ci illərin ən önəmli rəssamlarından olan avanqard sənətkar Əşrəf Muradoğlu bu ərəfələrdə hamıdan qaçaraq, öz rəng dünyasında yaşayırdı. Tərkidünya bir insan idi. Heç kim tərəfindən nə özü, nə də əsərləri qəbul olunurdu. Çoxusu tam fərqli üslubda, ayrı dünyagörüşün, ayrı fantaziyanın məhsulu olan bu əsərləri anlamırdı və elə buna görə də rəssam demək olar ki, bütün sənət olaylarından təcrid olunmuşdu. Amma o öz yolundan dönmürdü. Sanki onu anlamayanların acığına əsərlərini bir az da mücərrədləşdirirdi. Əsərlərinin hamısında tablonun yuxarı hissəsində boşluqlar saxlayırdı. Əvvəlcə, ilk nəzər salanda bu anlaşılmır, amma sonradan başa düşürdün ki, rəssam burda məhz sonsuzluğu əks etdirib. Əsərin kompozisiyası məhz kosmosa gedib dirənir. Onun “Ata və oğul”, “Şeypurçalan” tablolarında bu daha qabarıq əks olunur. Amma bu təbii ki, bəzi insanlar tərəfindən anlaşılmırdı. O öz emalatxanasında rəngləri ilə bərabər yaşayırdı. Heç kimin diqqətini çəkməyən, qazanc gətirməyən avanqard portretlər isə rəssamın yaxın adamlarını qıcıqlandırırdı. Bu qıcıqlanma onun digər sənət yoldaşlarında da o qədər çox idi ki, rəssamın hər əsərini gülünclə qarşılayarlar. 1997-cu ildə rəssam öz emalatxana-evində tək-tənha öləndən sonra qonşusu ora köçdü, evin içində nə var idisə, hamısını çölə atdı, tabloları isə yandırdı. Əslində onu tərkidünya edən bir səbəb də var. Küçələrin birində polis tərəfindən döyüləndən sonra xəstəxanaya düşür. Xəstəxanadan qayıdır və artıq həminki rəssam olmur. Tərkidünyalığa varır. Elə bu tərkidünyalıq içində öz yolunu tapır. Kiçik həcmli emalatxanada ömrünün sonuna qədər yaşayır.
Mənbə: Milli.Az
XƏBƏR LENTİ
- ŞƏRHLƏR