Çarlz Dikkensin çox çətin uşaqlıq dövrü olub. Onun atası uzun müddətlik həbsə düşdükdə balaca Çarlzı işləmək üçün mum istehsal edən fabrikə göndərirlər. O burada səhərdən axşama qədər bankaların üzərinə yarlıq yapışdırmaqla məşğul olurdu.
Dikkens həmçinin o dövrlər mesmerizm adlanan hipnozla da məşğul olurdu.
Dikkensin ən sevimli əyləncələrindən biri kimliyi məlum olmayan cəsədlərin saxlanıldığı Paris morquna səyahət etmək idi. Əslində sevimli insan idi, elə deyilmi?!
Oscar Uayld Dikkensin əsərlərini ciddi qəbul etmir və onları lağa qoyurdu. Lakin sadə oxucular onun əsərlərini çox sevirdilər və 1841-ci ildə onun kitab təqdimatı mərasiminə 6 min insan toplaşmışdı.
Dikkensin otağında stol və stullar lazımı formada olmasa o işləyə bilmirdi. Lazımı formanın isə necə olduğunu yalnızca o bilirdi və hər dəfə işləməyə başlamamışdan öncə o mebellərin yerini dəyişirdi.
Çarlz Dikkens heykəlləri və büstləri heç sevmirdi və hətta öz vəsiyyətnaməsində bildirmişdi ki, onun ölümündən sonra ona heç bir heykəl qoyulmasın. Dikkensin yeganə bürünc heykəli Filadelfiyadadır. Yeri gəlmişkən, yazıçının ailəsi ilk olaraq heykəli rədd edirdi.