Adətən tələbə olmazdan əvvəl tələbəlik illərinin xəyalını qurarıq. Bir çox yaxınlarımızın dilindən tez-tez "tələbəlik illəri" haqqında uzun uzadı əhvalatlar dinləmişik. Bu anların əslində niyə bu qədər xoş xatirəyə çevrildiyini anlamaq üçün tələbə olmaq lazımdır. Gəlin, xəyalını qurduğumuz tələbəlik illərinin əslində reallığının necə olduğuyla tanış olaq.
Kitabxanada dərsləri bu cür öyrənəcəyinizi xəyal edərsiniz.
Ancaq əslində kitabxanada dərs əlindən yuxulamaq belə qaçınılmazdır.
Otağınızın daim səliqə və səhmanda olacağını düşünərsiniz.
Ancaq əslində hər səhər "Bu gün nə geyinim" dərdi ilə otağı alt-üst edərsiniz.
Dostlarla boş vaxtınızı bu cür dəyərləndirəcəyinizi düşünərsiniz.
Ancaq əslində əyləncəlik halınız olmaz.
Ev işlərini tələbə yoldaşlarınızla birlikdə edəcəyinizi düşünərsiniz.
Ancaq əslində hər şey üst-üstə yığılar və sizlərdən birinin yumağını "gözləyər".
Açıq zehinlə dərslərinizi edəcəyinizi düşünərsiniz.
Ancaq əslində dərsdən əlavə qayğılarınız beyninizi zəbt edər.
Acdığınızda yolüstü bir kafedə yeyəcəyinizi düşünərsiniz.
Ancaq əslində əlinizin altında olan daşdan yumşaq hər nə tapsanız yerərsiniz.
Kira tutduğunuz evdə tələbə yoldaşlarınızla birlikdə gözəl şam yeməyi hazırlayacağınızı düşünərsiniz.
Əslində isə.... adını belə verə bilmirəm.
Nə olur olsun, tələbəlik illəri acılı-şirinli xatirələri hər zaman qəlbimizdə iz qoyur.