Bu nağıl qəhrəmanlarını toxumaqla həm əylənirsiniz,həm də uşaqlarınızı öyrətmiş olursunuz.
Biri var idi,biri yox idi.Bir çayın kənarında bir qəşəng ev var idi.Bu evin içərisində bir sürü dovşan yaşayırdı.Çayın suyunun artmasına qədər hər şey yolunda gedirdi.
Su yavaş-yavaş artaraq ətrafa yayılmağa başlayırdı.
Bu vaxt dovşanlardan biri evdən çıxarkən çayın daşmasını görür.
Digər dovşanlara da xəbər verir.
Əlbəttə ki,dovşanlar qorxuya düşdülər.
Onlar qorxudan nə edəcəklərinə qərar verə bilmədilər.Ora-bura qaçdılar,bir-birilərinə sarıldılar.
İlk öncə ağıllarına gələn fikir telefonla kömək istəmək oldu,amma telefon yox idi ki,axı bu nağıldır
Sonra onlar evdən bir qayıq çıxardılar.
Dovşanlar qayığın hər tərəfinə yaxşıca baxdılar ki,su keçən yeri olmasın və yavaş-yavaş qayığa dolmağa başladılar.
Dovşanlar yola düşdülər.
Onlar növbə ilə avarları çəkməyə başladılar.
Hətta biri qayıqdan balıqtutan tapıb,balıq ovlamağa başladı.
Dovşanlar bütün gecəni çay boyu üzdülər.
Səhərə yaxın,onlar artıq gücdən düşmüşdülər və yorğunluqdan yatmışdılar.
Dovşanlar o qədər yorulmuşdular ki, neçə saat yatdıqlarını bilmədilər.Yuxudan oyananda isə,çayın suları çəkilmişdir,dovşanların qayığı isə yenə onların sahildəki evinə yaxın üzmüşdür.
Dovşanlar hədsiz sevinc içində qayıqdan sahilə sıçradılar.
Onlar çox keçmədən artıq günəşlənirdilər.
Günəşləndikdən sonra xoşbəxt yaşamalarına davam etdilər,amma yenə də hər ehtimala qarşı çayın qarşısında 2 gözətçi qoydular ki,sel gələrsə xəbərləri olsun.
Nağılımız burda bitdi...
