Könlüm
O qarə zülfün əlindən bəlalıdır könlüm,
Batıb qəmə, elə bil ki, əzalıdır könlüm.
Bu eşq aləminin bilmirəm nədir sirri,
Əsiri-eşq olalı laübalıdır könlüm
Görəndə sevgilisini qönçə, gül kimi qızarır,
Əbədi bir qıza bənzər, həyalıdır könlüm
Ölüncə çəkməz əlin nazənin nigarından,
Rəqibə hərgiz inanmaz, vəfalıdır könlüm.
Fələk o zülmü mənə etməyib, rəqib etdi,
Yazılsa dərdü qəmim, macəralıdır könlüm.
Şikəstə ney kimi yarından ayrılan gündən,
Həvayə həmdəm olub, san yaralıdır könlüm.
Mənim də dərdimi, Vahid, deməzsən ol şuxə,
Deyəndə qanə dönər, iddialıdır könlüm
Tələsmə
Səbr eylə könül, möhnəti hicranə tələsmə
Dərd əhli yetər səbrlə dərmanə, tələsmə.
Zahid çalışır yıxmağa meyxanə binasın
Məscid qalacaq, əksinə, viranə, tələsmə .
Gül zövqünü çəkmək əbədi xarə də qalmaz
Bülbül gələr əlbətdə gülüstanə tələsmə.
Gündən-günə artır bu gözəl huriliqalar
Dünya dönəcək cənnəti rizvanə tələsmə.
Vahid içəcəksən demə ki tövbələr olsun
Cəlb eyləyər axır səni meyxanə tələsmə
Əliağa Vahid