(Bu şeiri sevgilim mənə həsr edib)
Bu yol heç qurtarmasın
Qurtarsa da ömrümüz
Bu yol heç qurtarmasın.
Uzansın ötdükcə vaxt
Son mənzilə çatmayaq
Uzansın gecə gündüz
Fərq etməz əyri, ya düz.
Neçə-neçə ayaqlar
Bu yolda qoyubdu iz
Hamısı pak, tərtəmiz
Bu yol heç qurtarmasın.
Bacardıqca biz gedək
Yolumuzdan dönməyək
Sınmasın əqidəmiz
Biz də burda qoyaq iz.
Axı bu yol tərtəmiz
Pakdı şəffaf su kimi.
Mirvarimi, incimi
Bu yola düzülən daş?
Ya sevgi ahəngimi
Gözlərdən süzülən yaş?
O yaşlar ki, yol boyu
Elə hey axıb getdi
O yaşlar ki, sevincdi
Kədər onunla bitdi.
Hər şey bu yolda oldu
Bu yol heç qurtarmasın.
Bu yolda mən də varam
Öz kölgəm, öz yarımla
Mən də bir iz qoyaram
Öz nazlı nigarımla.
Mənim də qoyduğum iz
Başqa izlər kimidi
Müqəddəs və tərtəmiz.
Bu iz mənə əzizdi
Əzizlərdən də əziz,
Axı sevən qəlbimiz
Bu yolda çox şey etdi.
Bu yol sevgi yoludu
Lap çox uzağa getdi,
Baxdım, üfüqdə itdi,
Amma yenə bitmədi.
Çünki biz var olduqca
Sevgi də var olacaq.
Bu yolda çox Leylilər
Məcnuna yar olacaq.
Sevgiylə, sevənlərlə
Bu yol da var olacaq,
Axı sevgi yoludu.
Bu yol heç qurtarmasın
Son mənzilə çatmasın...