.... Məktub.....
Qırılıb bir küncə düşüb xəyallar,
Üst-üstə yığılıb köhnə albomlar.
Gözümdən yaş axmır, fəqət içərdən
Duyuram, ürəyim durmadan ağlar...
Getdiyin o gündən mən də yarımam,
Birtəhər yaşayıb nəfəs alıram.
Varlığım, yoxluğum bilinmir mənim,
Bəlkə də heç yoxam, mən var sanıram?!...
Payızdı, yarpaqlar saralıb, solub,
Külək yarpaqları sovurub, durub
Əvvəlki güc-qüvvə yoxumdu daha,
Deyəsən ürək də artıq yorulub...
Necə yorulmasın bu bədbəxt ürək?!
Nə zaman oldu ki, xoşbəxt bu ürək?!..
Məqsədi, amalı tərk edib gedib
Məqsədsiz bir ürək bəs nəyə gərək?
Xoşbəxtlik üzünü döndərib məndən,
Sən də uzaqlaşdın, sevgilim, məndən
Küləyə demişdim xoşbəxt olduğun
Xəbərin verməsin uzaq ellərdən..
Onsuz da həsrətə güclə dözürəm,
Günləri muncuqtək sapa düzürəm
Bir qurtum su belə keçmir boğazdan,
Deyəsən dərdindən mən üzülürəm...
Bilirəm, etdiyim yanlış bir işdir,
Artıq həsrətinə alışam gərək
Daha olan olub, gedən gedibdir
Onun gedişiylə barışam gərək...
Nə isə... "Xoşbəxt ol" deyə bilmirəm,
Çalış buralara düşməsin yolun,
Sadəcə bir cümlə sənə deyirəm,
"Elə et peşmanlıq olmasın sonun"...
Əhəd Əhədli