Mövsümü olmaz ayrılıqların
nə istini hiss edər insan,nə soyuğu
gedişin bir burulğan kimi
içimi,çölümü söküb apardı.
İndi bu sevdiyim fəsildə
xəzanlar ürəyimdə saraldı.
Anladım..
Bu sevdanın nə əvvəli olacaqmış,
nə də ardı.
Olsun.
Gedişini faciə etməyim mən də,
zarafat etmişdin bəlkə,
sevirəm deyəndə.
Mövsümü olmaz ki, ayrılıqların.
Mövsümlər də sən idin.
Güləndə bahar,
ağlayanda payız
susanda isə qış.
Və bir də ayrılıq varmış..
Gözyaşı,hüzün,kədər.
Bundan belə ayrılıq qoxar
bütün mövsümlər...
Fərqanə Yusifqızı