Özülə tək qalmadan
hardan biləcəksən sən
nədir yanlızlıq..
Gecələr oyaq qalmayan kəs
bilməz nədir yuxusuzluq.
Sən heç ölmədin ki.
Heç ölməyənlər bilməz nədir intihar.
Ölümlə selfi çəkmək
və çəkdiyin şəkil ilə
mələklərə qovuşmaq..
Sən yuvasız qalmadan
bilməzsən
quşlar niyə uçur yorğun-yorğun
havada rəqs edir kimi
ovçuların gülləsinə
bilərək tuş gəlir kimi...
Sən susuz qalmadın ki..
hardan biləcəksən
sahildə dənizə həsrət qalan,
tükənməyə, ölməyə məhkum
balığın son çırpınışın..
Sən heç adam olmadın ki..
sevgim belə səni adam edə bilmədi.
Sənə olan hisslərimin məzarında
son duamı da oxudum..
bir salavat da çevirib
gedəcəm...
Ya istəsən sən get öndə
bəlkə mən də gülə-gülə
arxanca əl edəcəm...
Fərqanə Yusifqızı