Gedirsən demək ki...
Təhalığı ürəyimə əkib hara gedirən belə?
Əllərimi boş gecələrə, ürəyimi sənsiz keçən
günlərə buraxıb gedirsən...
Yaşadığımız günləri silib, yaşamadıqlarımız
güləri ölümə məhkum edib gedirsən.
Edama məhkum olmuşların belə son
arzusu dinlənilir, sən isə dinləmədən
gedirsən...
Sevgi dolu ürəyimi viranə şəhər kimi
tərk edib get. Bumu dediyin ilahi duyğu?
Demək, sevgimin ömrü günahsız bir qapını
çırpıb gedənə qədərmiş...Heç olmasa
qapını kandarından ayaq izlərini də yığışdır
gedərkən.
Evimin nurunu apar yolların aydın olsun deyə,
sevincimi götür özünlə kədərlənməyəsən
deyə... Arxanca buraxdığım gözüyaşlı
sevgini unut və get!
Fərqanə Yusifqızı