Anam Qocalır
Gözümün önündə əriyir şamtək
Məni əzizləyib köksünə basır,
Məni həyatda yaşadan bir tək,
Gözümün nuru Anam qocalır.
Hərdən fikirlər bürüyür məni
Hərdən dərd sərdə alır aparır
Halal zəhmətiylə böyüdən məni
Canımdan can olan Anam qocalır
Həyat saçlarına deyəsən Ana
Vəfasız ağarmış dənini salır
Bunu nə yazıq az adam qana
Cənnətim mələyim Anam qocalır.
Ananın qədrini vaxtında bilin
Anadır bizləri göyə ucaldır
Vaxtında danışın vaxtında dinin
Sora deməyəsən Anam qocalır
Allahım cismimdən canımı al Sən
Anamsız nəyimə lazım görəsən
Al mənim ömrümdən Anama versən
Qurbanın olum Anam qocalır.
Allahım Anasız qoyma heçkimi
Analar hər anda bizə gərəkdi
Ömrünə ömür qat yaşat gül kimi
Anamı qocaltma Anam gərəktir
Vaxtı gəlibdir
Əlini buraxıb gedəndən bəri
Bu yazıq ürəyimə Payız gəlibdir
Sənlə unutmuşdum mən dərdi səri
İndi ürəyimi həsrət dəlibdir.
Axı sevməyəcəkdin niyə gəlirdin
Niyə ürəyimlə oynadın niyə
Sənsiz öləcəyimi səndə bilirdin
İndi ölümümün vaxtı gəlibdir
Bu sevgi ocağı indi sönübdür
Közərən hislərim külə dönübdür
Sən getdin gedəndən Elvir ölübdür
Səni unutmağın vaxtı gəlibdir
Ayrılıq məqamı yaşamamışdım
Elə hey sevgiylə böyümüşəm mən
Qəm kədər heç zaman yaşamamışdım
Ağlamaq sızlamaq vaxtı gəlibdir.
Küləyim saçını dalğalatmamış
Göz yaşım yanağını islatmamış
Səninlə bir yataqda mən yatmamış
Ayrılıq fəslinin vaxtı gəlibdir.
Müəllif: Elvir Onur