Məni sev ki...

 

 

Məni sev ki...

Məni sev ki, sevgilim, bu dünya  dönər bir  gün,

Daşları  göyə  qalxıb, başıma  çönər  bir  gün.

Ömrümün  gənc  yaşında  taleyim  sönər bir gün,

Qorxuram  lap  sonunda, bu  sevgim  ölər  bir gün.

 

Məni sev ki, sevgilim, bu ömrə yox etibar,

Bir də gördün bir anda  necə  oldum  tari- mar.

Hər anın ,  hər  saatın quluna  çevrilmişəm,

Könlümün  özəl yerin bu sevgimə vermişəm...

 

Məni sev ki, sevgilim, arxamca  gülməsinlər,

Bir aşiqin sevgisi  xəstə eylədi onu.

Xəyalımız  qovuşsun, sonra  qoy   deməsinlər,

-Çox sevdi... sevilmədi... yəqin, bəyənilmədi...

 

 

Sevgilim  sev ki, məni, mən də  ümman bağlayım,

Qəlbimin lap  içində sənə güman bağlayım.

Sevsən əgər , sən məni, özümü  unudaram,

Neyləyim ki, tək sənin sevginin uğrundayam...

 

Məni sev ki, sevgilim, mən də həyatı sevim,

Axı  sevginlə həyat , şirindir, daha şirin.

Qırıq  düşüncələrim, mənim sevgi əsərim,

Gerçəyə  ümidim yox, xəyalıma  gərəyim.. 

 

 

 

Səfərim  sıxır  məni...

 Uzun  bir səfərdəyəm,

 Yolları  sıxır  məni.

Bir  yamanca  dərddəyəm,

Kədəri  yıxır  məni.

 

Gedirəm səksəkəli,

Bilmirəm , nə təlaşdır.

Qorxuram  yıxılaram,

Yoxsa  yolum, dolaşdı ???

 

Yox...  gedirəm  səssizcə,

Yıxılsam da ,  kimə nə?

Lap  yıxılsam indicə,

Kim  deməz  ki,  mənə  nə ?

 

Səfərim sıxır  məni,

Allahım,  bu necə  yol ?

Sevirəm   bircə  səni,

Yolumda  köməyim ol...

 (Pərvanə Alxaslı)