Ana
Nə gözəl duyğusan, nə ülvi bir hiss,
Yüz il də yaşasam doymaram səndən,
Ömrümün bir anı keçərsə sənsiz
Sanaram o, günü yaşamadım mən.
Övladı ucalsın, sevinsin deyə
Həvəslə qatlanar hər çətinliyə.
Ay ana, səndəki mərdanəliyə,
Heyranam hər zaman ürəyimdə mən.
Mən səni sevmirəm, adi bir sözlə
Qeyri-adi sevgiylə, adi ürəkdə.
Sənin qüdrətini vəsf eyləməyə,
Qarşımda acizdir adi bir söz də.
Gözlərin dərin dərya
Ürəyin saf aynadır.
Ana, sənsiz bu dünya
Həyat özü yalandır.
Sən arzu-məramımsan
Həyamsan, harayımsan.
Nə yaxşı ki, dünyada,
Əziz anam, sən varsan.
Sənsən başımın tacı,
Sənsiz günlərim acı.
Sən güləndə elə bil
Gülür ömrümün yazı.
Göylərdə parlayan ulduzum ana,
Dəniztək çağlayan ümmanım, ana.
Həsrətəm illərdir üzünə ana,
De, nə vaxt bitəcək bu həsrət, anam?!
Sən mənim tək dostum, ilk rəfiqəmsən
Sirrimi, sözümü bölüşdüyümsən.
Dərdimə, halıma yananım sənsən,
De, nə vaxt bitəcək bu həsrət, anam?!
Hər gün bir az da yaşlanırsan sən
Yavaş-yavaş məndən uzaqlaşan sən.
Bu zamanı saxlaya bilməyən də mən,
De, nə vaxt bitəcək bu həsrət, anam?!
O həzin səsini duymasam bir gün,
Körpə uşaqtəki yata bilmərəm.
İstərəm yanında olam mən hər gün
De, nə vaxt bitəcək bu həsrət, anam?!
Anayam, yenə də sənə möhtacam.
Bir Tanrıya, bir də sənə möhtacam.
Sənə qovuşduğum gün xoşbəxt olacam
De, nə vaxt bitəcək bu həsrət, anam?!
Müəllif: Dəniz84