Hüseynin vidası
Burası Kərbəladır,
İsti bir çöl,neçə çadır.
Körpələr susuz ağlayır,
Analar ağı ağlayır.
Mövla Hüseyn,mövla Hüseyn.
İndi qiyamət qopacaq,
Ümmət imamsız qalacaq,
İman etmiş ürəklərdə
İndi bir tufan qopacaq,
Mövla Hüseyn,mövla Hüseyn
İndi Mecnun Leylasından,
İndi pərvanə şamından
Və Zeynəb can nigarından,
Vida edib ayrılacaq.
Mövla Hüseyn,mövla Hüseyn
Tarixdə ən həzin səhnə,
Budur Hüseynin vidası,
Yara dolu ürəyində
Zeynəbin dinməz yarası.
Mövla Hüseyn,mövla Hüseyn
Mən gedirəm meydana,
Düşmən ilə vuruşmağa,
Cəddimin dini uğruna,
Öz qanıma bulanmağa,
Əlvida Zeynəb,əlvida
Bacı,mən şəhid olunca
Çox döyünüb də ağlama!
Səbrin çox olsun bacı,
Əmanət qalın Allaha!
Əlvida Zeynəb,əlvida.
Zeynəb,bu susuz balalar,
Balası ölmüş analar
Sənə əmanətim bacı,
Ağlama çox,sızlama çox!
Əlvida Zeynəb,əlvida
Acılar anası Zeynəb,
Həzin baxdı qardaşına,
“Ey Peyğəmbərlər varisi,
Qəlbimin son təsəllisi,
Qardaş Hüseyn,qardaş Hüseyn
Gücüm yox,qırıldı belim,
Get,deməyə gəlməz dilim,
Qardaş getmə,bir daha dön.
Son dəfə görüm nur üzün,
Qardaş Hüseyn,qardaş Hüseyn
Gözlərim arxandan baxar,
İçim yanar, yanar, yanar,
Gözümdə yaşlar qurudu,
Qəlbim sızlar,sızlar,sızlar.
Qardaş Hüseyn,qardaş Hüseyn
Kiçicik qızı Səkinə,
Qaçaraq gəldi Hüseynə,
Açdı kiçik qollarını
Sarıldı ayaqlarına
Getmə ata,getmə ata!
Ata,nə olar getmə
Bizləri kimsəsiz etmə
Götür bizi Mədinəyə,
Düşmənlərə əsir etmə,
Getmə ata,getmə ata!
Bütün körpələrlə ata,
Söz veririk biz sənə
Biz artıq su istəmərik,
“su” deyib səni üzmərik.
Getmə ata,getmə ata!
Ardı var
Müəllif:Ersan Baydemir