Mən belə olmamalıydım
Adını eşidincə, başım düşməliydi çiynimə.
İçimə bir atəş düşməli idi,
Ayaqlarımın gücü kəsilməli idi.
Özümdən getməliydim sonra...
Adını sayıqlamalıydım, adımı unudanda,
Amma bunu heç kim eşitməməli idi,
Səni məhşərə qədər gizləməliydim.
Yaz axşamlarını isladarkən yağış
Bahar mahnılarını söyləyərkən qaranlığa
Çalınan hər qapıya "Sənsən" deyə qaçmalıydım.
Ayaq səsləri gəlməli idi uzaqdan,
Mən həmişə sənə yozmalıydım.
Gecə ulduzlarını səpincə göyə
Səni görmək üçün yatmalıydım.
Mahnılar kimə deyilirsə deyilsin,
Sənə deyə dinləməliydim.
Türkülər dolmalı idi otağıma,
"Mən bir yardan ayrıldım" deyincə bir səs
O yar sən olmalı idin.
Kömür gözlüm atəşinə düşəndən,
Sənin üçün deyilmiş söz olmalı idi.
Bir ney yoxluğuna ağlamalı idi dəli kimi,
Bir kaman, incə bir nalə olmalı idi,
Amma bunu heç kim bilməməli idi,
Səni məhşərə qədər gizləməliydim.
Sözlər Taifi daşıyınca qulaqlarıma
Hələ üzümə dəymədən Taif küləyi,
Daşların izi çıxmalı idi üzümdə.
Uhud anılarkən, dişlərimə gizilti düşməli idi.
Hərəmdə bir ikindi vaxtı
Xam gözlər çevrilincə sənə
Və vəfasız əllər uzanınca yaxana,
İçim daralmalı, nəfəsim kəsilməli idi.
Sən o tərəflərə hazırlanarkən,
O tərəflər sənin üçün bəzənərkən,
Son dəfə baxdığın pəncərədə xəyal edib səni,
Pərdənin son dəfə bağlanması kimi,
Bağlanmalı idi gözlərim.
Sonra içimə doğru gərilib,
Səni bizə lütf edənin adını qışqırıb,
"Allah (C. C.)" deyib,
Düşməliydim yerə.
Amma bunu heç kim bilməməli idi.
Səni məhşərə qədər gizləməliydim.
Və məhşər günü...
Uzaqdan səni seyr etsəm,
Sənə yaxın olmaq üçün can atsam,
Mənə mane olsalar,
"Sən kim, yaxınlıq kim?" desələr,
Mən ağlamaqdan danışa bilməsəm,
Gözlərini çevirsən mənə,
"Mənim cənnətim, mənə baxan gözlərindir"
Və təbəssüm etsən...
Amma bunu heç kim görməsə,
Səni əbədiyyətə qədər gizləsəm.
Tövbə
Allahım, günahkar bir səslənişdir bu,
Günahların yüksələ bilməyəcəyi uca qatına.
Şanın nə ucadır Sənin ki;
Mülk əlindədir.
Və Sən hər şeyə qadirsən,
Qüdrətin hər şeyə qalibdir.
Və Sən çox bağışlayansan,
Yeddi göyü bir-biriylə ahəng içində yaradan Sənsən,
Dünya səmasını qəndillərlə bəzəyənsən.
Sənin elmin ən gizli işlərin bütün incəliyinə nüfuz edər.
Sən hər şeydən haqqıyla xəbərdarsan,
Xəbərdarsan məndən, dünənimdən, bu günümdən və sabahımdan.
Bir ömürü bax belə yelə verdim, sovurdum,
İndi peşman, pərişan gəlib duaya dayandım..
Keçmişi və gələcəyi ürəyimə götürüb,
Özümü ovutdum, nəfsimi unutdum...
Ürəyimin cənnətində nəfsimə aldanan Adəm,
O uca dərgaha gözlərimdən səslənər,
Və Hz. Nuh toplayar ürəyimdə nə qədər duyğu varsa,
Nəfsimin tufanından qorumağa çalışar.
Hz.İbrahimin atəşə atıldığı mancanaq ürəyimdədir mənim
Özündən başqa ilah olmayan Sübhan!
Zalımlardan oldum ki, mərhəmətə möhtacam.
Hüzuruna alsan məni belə pərişan,
Mənim haqqımda olan hökmün başımda tacım...
Övladının acısıyla yanan bir ana qalxıb
Uzatsa dərgahına titrəyən əllərini,
Bu tövbəmi ucaldıram o əllərlə birlikdə…
Gecənin bir vaxtında,
Hər kəs istədiyi ilə, sevdiyi ilə həmhalkən,
Yetim qalmış bir ürək səssiz-səssiz ağlarkən,
Baxsa bir an olsun ulduzsuz səmaya,
Və mələkləri inlədən ədayla səslənib,
"Allah " deyərsə dərindən,
Və "Ləbbeyk" nidaları gələrsə göylərdən,
O yetim sədaya qatıram tövbəmi…
Günahları üzündən məhkum olar insan...
Heç kim görməsin, görüb gülməsin deyə
Çirklənən əllərini bağlayar üzünə.
Və günlərlə ağrıyla inim-inim inləyər...
Vicdanından yüksələn alov kimi min səslə
Yuxusuz gecələrin işıldadığı zamanda,
Qaranlığın səmaya yaxın olduğu anda
Səcdələrə qapanıb;
"Ya Rəbb! Mən peşmanam, mən peşmanam Ey Rəhman" deyərək keçər özündən.
O peşman bayğınlığa qatıram tövbəmi…
Dursun Əli Ərzincanlı
XƏBƏR LENTİ
- ŞƏRHLƏR