Yohan Volfgang Hötenin yaradıcılığından nümunələr
Təzə məhəbbət, təzə ömür
Nədir bu təlatüm, nədir bu tufan,
Nədir bu sıxıntı, ürək, ay ürək?
Nədir bu təzəlik köhnə həyatda,
Nədir bu həyatı dərdə bələmək...
Görən kim qarğadı bu bəxtsiz bəxti,
Sevdiyin nə varsa yox oldu getdi.
Getdi rahatlığın, getdi zəhmətin,
Getdi, dalğalarda boğuldu getdi...
Səni cəlb eləyir bir təzə sevda,
Yerişi, duruşu duyğulu nigar.
Əriyib gedirsən təbəssümündən
Başına gələsi təzə oyun var.
Eh, onun əlindən hara qaçım mən,
Mən necə son qoyum aha, fəryada
Bəlkə də canımı dişimə tutub
Qayıdım,
bu sevda yetişsin dada?!
Arada sevgidən qırılmaz tellər,
Qəlbini qəlbimə bağlayıb o qız.
Günüm gəlib keçir min bir əzabla
Nəyim var onundu, onundu yalnız...
Daha gözlərimə dünya dar gəlir,
Tilsimə salıbdı məni bir mələk
Təzədən sinəmə dağ çəkib gəlir
Nədir bu məhəbbət, - ürək, ay ürək?!...
Qartal və göyərçin
Budur, qanad çalır növcahan qartal
Qıy vurur havada – şikar dalınca...
Qartalı ovçunun oxu salınca,
Bükülür qanadı, düşür kolluğa.
Ağrıdan gözünü yumur günbəgün
Qanlı lələyini qaldırmaq üçün,
Qalıb kol dibində - tanrıya möhtac.
Nəhayət, tapılır dərdinə əlac –
Loğman təbiətin şirin balzamı,
Qoymur gözdə qala arzunu, kamı.
Sürünə-sürünə kolluqdan çıxır,
Gərir qanadına güc-qüvvət yığır.
Yenə ənginliyə qalxmaq istəyir,
Qırçın qayalara baxmaq istəyir.
Öz qanadlarını gen-gen açır quş,
Eh... şikar ümidli uğursuz uçuş...
Qartalı qərq edir qəm sükutuna
Qaya sinəsindən böyük həsrətlə
Gah aşağı baxır, gah da yuxarı
Sanki təpəsindən qalxır buxarı.
Sonsuz səmalarda bulud dolaşır,
Onun bu halına palıd alışır
Darıxır, fikr edir məğrur göylərçin?
Qarşısına çıxır bir cüt göyərçin.
Kol-kos arasında gələrək dilə,
Qonur göyərçinlər qumlu sahilə.
Onlar yaralını yaxından görcək
Deyirlər qartala sözünü gerçək:
“Göylər sultanısan, quşlar şahısan
Bütöv məmləkətin qibləgahısan.
Məğrur ol, qəm-kədər ötüb keçəndir,
Gözün tükü-tükdən axı seçəndir.
Dincəl qum üstündə, mamır üstündə
Günün bürküsündə qoru özünü,
Günəşin al-əlvan şəfəqlərindən,
Toxu ilmə-ilmə yenə sözünü.
Niyə sevinmirsən, fərəhlənmirsən,
Hər kolun dibində yem var bolluca.
Gümüşü çeşmələr axır durmadan
Çayın kənarında qum var bolluca...
Ye-iç, dincini al, demə ki, azdır,
Xoşbəxt ol, qane ol düşməni azdır.”
Qartal qəmli-qəmli çəkdi dərin ah,
Bilmədi ki, kimə aparsın pənah.
Dedi, dəyişmərəm öz mənliyimi,
Düşünə bilmərəm göyərçin kimi.
Ələkbər Qubatov
XƏBƏR LENTİ
- ŞƏRHLƏR