Kiçik Sevil evlərinin qabağındakı rəngarəng güllərlə bəzəkli bağa girdi. Ürəyi sevincdən çırpınırdı. Ürəyindən "Anam gülləri çox sevir, indi bir buket düzəldib aparsam, kim bilir nə qədər sevinər? "Qızım məni yada salıb" deyə yanağımdan həm də sağ ol öpüşü verər" - fikri keçirdi.
Bu gözəl xəyallar içində gülləri tək-tək sevgiylə yığdı. Onları balaca şirin əlləriylə bir-bir sıralayaraq gözəl buket düzəltdi. Anasını daha da xoşbəxt etmək üçün mətbəxə qaçdı. Siyirmədən bir stəkan götürdü. Kiçik buketi içinə qoydu. Sonda da suyu əlavə etdi.
Sevincdən qaçaraq, uçaraq mətbəxdən çıxanda stəkan əlindən sürüşərək yerə düşdü və çilik-çilik oldu. Çiliklər hər tərəfə saçıldı. Anası yandakı otaqdan qırılan stəkanın səsini eşidib, otaqdan qaçaraq çölə qaçmışdı. Kiçik Sevil qorxusundan nə deyəcəyini bilməmişdi.
Anası yerdəki şüşə qırıqlarını görəndə əsəbdən dəliyə dönüb kiçik qızının niyyətini soruşmadan onu döyməyə başladı. Yazıq uşaq niyə belə olduğunu başa düşə bilmədi, canını qutarmaq üçün: "Ana, qurban olum, vurma!" deyərək yalvarırdı. Əsəbi hələ də soyumayan ana həm qışqırır, həm də vururdu. "Sən mənim o cür gözəl stəkanımı necə qırarsan, hə! Döyülərək bəlkə ağlın başına gələr!"
Gözəl sözlər və öpüş gözləyərkən, bu cür döyülən kiçik Sevilin ürəyində anasına qarşı kin yarandı. Sevilin bir daha anasına gül hədiyyə etdiyini nə görən, nə də eşidən oldu.
Uşaqların gözü ilə baxaq
Kiçik qızın atası İspaniyanın ən ağır siyasi cəzalarının verildiyi bir cəzaçəkmə müəssisəsində cəza çəkirdi. Fürsət olanda hər həftənin axırı anası ilə birgə atasıyla görüşə gedərdi. Bir dəfə görüşə gedəndə atası üçün çəkdiyi şəkli apardı, amma müəssisənin qanununa görə, rahatlıq təsiri verən hər şeyin cəza çəkənə verilməsi qəti qadağan idi. Buna görə də kağızda çəkdiyi quş şəklini qəbul etməmişdilər və uşağın gözünün qabağında cırmışdılar...
Çox kövrəlmişdi kiçik qız... Atasına da dedi olan hadisəni, o da: "Kövrəlmə qızım, yenə çəkərsən, amma bu səfər çəkəndə diqqətli olarsan, yaxşı?"- demişdi.
Kiçik qız gələn dəfə görüşə gedəndə yenə atası üçün şəkil çəkib apardı. Bu dəfə quş yerinə bir ağac və ağacın üstündə kiçik qara şəkillər çəkmişdi. Atası sevinərək şəklə baxdı və dedi: "Hmm! Nə gözəl bir ağacdır bu! Üstündəki qara şəkillər nədir? Meyvədir, qızım?"
Kiçik qız atası tərəfə əyilib sakit səslə: "Hşşt! O ağacın içində gizlənən quşların gözləridir..."
Əziz valideynlər, ürək qırmaq çox asandır, hər şeyin üstündə uşağın ürəyini qırmayın.