Nərgiz qorxu içərisində çapalasa da təslim olmurdu. Mütləq bir şəkildə Sevdanı evdən çıxarmaq istəyirdi. Qorxurdu ki, telefonla danışdığı adam gəlib ona nə isə edər. Sonra kim biləcəkdi ki, burada baş verənləri kim törədib. Odur ki, Sevdanın iyrənc yalvarışlarına baxmayaraq, kəskin bir səslə ona bağırdı:
-Tez ol, çıx bayıra, səni bir an belə burada görmək istəmirəm. Get, qardaşına cavab verərsən. Səni bir daha heç bir vaxt görmək istəmirəm!
- Sənə qurban olum,a y Nərgiz, gəl sən bu işi ört-basdır elə, sənə ömrüm boyu qul olaram, sənə qurban olum.
- Mənə qul olmaq lazım deyil, mənə düzlük, sədaqət lazımdır, o da səndə yox imiş. Çıx, çıx get bu evdən, həyatımdan, ömrümdən, rədd ol!
Nərgiz telefonla yaxındakı baldızına zəng edib olanları ona danışmaq istədi. Lakin dəstəyi qaldıran olmadı. Sevda qapıdan çıxan kimi Nərgiz qapıları bərk-bərk bağladı. Ürəyi hələ də çırpınır, bütün bədəni əsirdi. Bir an nə edəcəyini bilmədi. Ətrafa baxdı, sakitlik idi. Sanki bu boyda mərəkə burada qopmamışdı. Gözü əynindəki namaz paltarına sataşdı. Bir an gözlərindən yaşlar axmağa başladı. Əllərini göyə açıb, kədər qarışıq bir sevinclə dedi:
-Allahım, sənə min şükür. Məni zülmdən qurtardın. Mənim köməyimə gəldin, ya Rəbbim. Sən böyüksən, sən ucasan, sən dərdlilərin dərdinə dərman edənsən. Çox şükür, minlərlə şükürlər olsun, Allahım. Səsimi eşitdin, möcüzə yaratdın, məni dardan qurtardın Allahım, çox şükür!
Qəlbinə bir sərinlik gəldi. Toxtadı sanki. Lakin bundan sonra nə edəcəyini bilmirdi. Odur ki,duruxdu, Sabirə indimi desin, ya gəlməyinimi gözləsin, bilmirdi. İndi desə, yolda bir hadisə edər deyə zəng etmək istəməsə də, bundan sonra nələr baş verə biləcəyindən qorxub, nömrəni yığdı. İldırım sürətilə ağlından min fikir keçdi. Yoldaşı nə edəcək, necə qarşılayacaq. Ona bu sözü deməyə utandı da, onun qabağında sınmasını istəmədi. Baxmayaraq ki, Sabir ona bu cür yanaşmamışdı. Amma o yoldaşına, sadəcə olaraq baş verənləri deməyi belə qıymırdı. Telefonun o başından Sabirin səsi eşidildi. Bu səs onu qarmaqarışıq fikirlərdən ayırdı. Ürəyi çırpınaraq olanları birtəhər anlatdı. Sabir sanki xəbərdarmış kimi danışdı:
-Sənə deyəndə bəs deyirdin dul bacına belə söz demə, hə?
-Mən hardan biləydim, hardan aglıma gətirərdim ki? - deyə çaşqın halda cavab verdi Nərgiz.
- Hara getdi bəs? Niyə buraxdın?
- Nə bilim, qorxdum.
-Yaxşı gəlirəm bir azdan, Kəmaləyə xəbər ver, onu axtarsın!
-Zəng etmişdim, yox idi evdə.
Sabir dəstəyi asdı. Qan beyninə vurmuşdu. Anasının nömrəsini yığdı, olanları ona danışdı. Sözünün sonunda dedi:
-Niyə oturmusan o rayonda? Çıx gəl görək başımıza haranın daşını tökürük.
Nərgiz qızın ona dediyi sözləri Sabirə deməmişdi. Qaynanasından qorxurdu. Bilirdi ki,olmayan şeydən onu günahlandırır, gör qızının kiminləsə görüşdüyünü desə nə edər. Səbirlə axşamı gözlədi.
Sevda evdən çıxıb duruxdu. Nə etsin deyə düşündü. Murdar, məkrli, çirkin mənəviyyatı açılıb tökülmüşdü, artıq hər şey ortada idi. Bu vəziyyətdən çıxmaq üçün yeni planlar hazırlamalı idi. Mobil telefonunu çıxarıb ,görüşdüyü adama zəng etdi. O, özündən səkkiz yaş kiçik olan tacik Manuçer idi. Olanları anlatdı və kömək istədi. Manuçer aylarla həm Sevdanı pul mənbəyi kimi, həm də ehtirasını söndürmək üçün istifadə etmişdi. Artıq bundan sonra ondan uzaq durmaq lazım oldugunu düşündü. Artıq Sevda onun üçün ölüm qorxusundan başqa bir şey deyildi. Axmaq Sevda isə elə düşünürdü ki, bu cavan oğlan onu dəlicəsinə sevir, onun uğrunda bütün çətinliklərə sinə gərər. Axı Sevda ona həm” sevgi”, həm də küllü miqdarda pul bəxş etmişdi.
Manuçer bu dəfəki ugursuzluga görə çox qəmgin idi. Onu Sevdanın başına gələn hadisə yox, pulsuz qalması əsəbləşdirirdi. Sevdanın yalvarışları onu az qala təngə gətirirdi. Lakin bir az tədbirli olmalı olduğunu anladı. Odur ki, Sevdanın dediyi kimi etdi. Sevda son dəfə ona belə demişdi:
- Bircə gecəlik məni bir yerdə gizlət, yoxsa qardaşım bu gecə məni də, balalarımı da öldürəcək, yalvarıram sənə.
-Yaxşı gəlirəm maşınla, düş həyətə - deyə cavab verdi Manuçer.
Sevda özünü evə çatdırıb bir-iki paltar götürdü. Uşaqları ilə birgə tələsik aşağı düşdü. Aşağıda qara maşın onu gözləyirdi. Onlar maşına mindilər. Maşın bir göz qırpımında gözdən itdi.
Söz hər yana yayılmışdı. Nərgizin telefonu susmaq bilmir, gah Sabir, gah da rayondan qaynanası zəng edib, olanların necə baş verdiyini soruşur, gah da Nərgizi Sevdanı çölə buraxmaqda günahlandırırdılar.