Tom Anderson hər dəfə uzun illər əvvəl ölən dostunu xatırladıqca az qala şam kimi əriyirdi. Çünki dostu məktəbdə onunla bir yerdə oynayanda bir qəza baş vermiş və dostu heç gözləmədiyi halda bu qəzada ölmüşdü. Onun bu ölümdə pis niyyəti olmasa belə, o gündən bu yana Tomun üzü qətiyyən gülmürdü.
Məktəbi çox çətinliklə bitirmişdi. O işdən bu işə keçmişdi. Hətta həyat yoldaşı ilə də ayrılmışdı. Ancaq birdən-birə onun həyatı öz axarına düşdü. Köhnə işindən daha yaxşı bir iş tapdı. Bir qədər sonra da həyat yoldaşı ilə barışdı. Bəli, o artıq əvvəlki Tom deyildi.
Bir gün dostlarından biri ondakı bu dəyişikliyin səbəbini soruşdu. O, bu dəyişikliyin səbəbini belə açıqladı. "Ömrüm boyu etdiyimiz səhvi heç kimin və heç nəyin düzlədə bilməyəcəyini düşündüm. Hər dəfə ölən dostumun adı yadıma düşəndə danışırdımsa, susdum, gedirdimsə, dayandım. Mənim bu faciəm həyat yoldaşımla da aramıza sədd çəkdi. Ancaq bir gün hər dəfə qarşılaşmaqdan qorxduğum bir insan qabağıma çıxdı. Bu insan ölən dostumun anası idi. Dostumun anası mənə yaxınlaşdı və dedi:
Oğlum! O hadisədə sənin günahının olmadığını və pis bir niyyətinin olmadığını anladım. Bunları anladığım üçün də uzun illər əvvəl səni bağışladım. Həyat yoldaşın da səni bağışladı. Hətta qohumların, qonşuların, dostların, yoldaşların da səni bağışladılar. İnşəallah çəkdiyin bu vicdan əzabı üçün Allah da səni bağışlayar. Ancaq görürəm ki, Tom Andersonu bağışlamayan hələ bir nəfər də var və o adam sənsən, sənsən, Tom. Tək sən qaldın. Bircə sən Tom Andersonu bağışlaya bilmədin..."
Tom bu sözləri deyəndən sonra kədər və sevinc qarışıq bir ifadə ilə dostuna baxdı və sonra da bu sözləri əlavə etdi:
-Dostumun anası bu sözləri deyəndən sonra başımı qaldırıb onun üzünə baxdım. Sanki, indi o mənə öz oğlu kimi baxırdı və mən ilk dəfə həyatda bağışlamaq, bağışlanmaq nə deməkdir, onu anladım. Ondan sonra da çox şükr ki, hər şey öz yoluna düşdü.
Mən bu hekayəni oxuyanda çox təsirləndim və qərara gəldim ki, sizinlə paylaşım. Bəyəm indi bizim cəmiyyətimizdə belə insanlar azdırmı? Və ya belə analar azdırmı? Dəxli yoxdur ki, nə səhv edirsən, əsas odur ki, vicdanın təmiz olsun və daim vicdanının səsinə qulaq asmağı bacarasan. Bunun üççün isə daim günahlardan çəkinməli və saf qalmağa çalışmalıdır insan.
Bağışlamağı yalnız böyük insanlar bacarır. Böyük deyəndə yaşca və ya titul, vəzifəcə böyükləri nəzərdə tutmuram, mənəviyyatı böyük, geniş olan insanları nəzərdə tuturam.
Bu həyatda başımıza nə gəlirsə gəlsin, unutmamalıyıq ki, yaxşı da pis də Allahdan gəlir və bunların hamısı bir sınaqdır, imtahandır. Bizim vəzifəmiz isə hər günümüzə şükr etmək və daim dua, səbr etməkdir.