Timsahla filin dillərdə dastan olan evliliyini eşitmisiniz bəlkə. İki sevgili evləndikdən sonra bir-birlərinə özləri üçün ən qiymətli olanı hədiyyə etmə yarışına girirlər. Timsah göldən ən gözəl balıqları çıxarıb sevgilisi filə təqdim edir. Fil də çox sevdiyi yaşıl yarpaqların ən təzələrini çırpıb sevgilisinin önünə atardı. Lakin nəticə xoşagələn olmazdı. Ot yeyən fil üçün balıqlar, ət yeyən timsah üçün də təzə yarpaqlar heç də qiymətli deyildi. Cütlük sonunda anlayır ki, hər kəsin özü üçün ən qiymətli olanı verməsi xoş niyyətli, ancaq "texniki" olaraq səhv bir davranışdır; həm xoş niyyətli, həm də doğru davranış həyat yoldaşı üçün ən qiymətli olanı verməkdir. Nəticə olaraq fil timsaha xortumuyla tutduğu və onsuz da yeyə bilməyəcəyi balıqları, timsah da gölün dibindən qopardığı və onsuz da sevmədiyi təzə yosunları verməyə başladı. Xoşbəxt oldular, çünki bir-birlərini anlamağa vaxt ayırmışdılar. İkisi də "Mən əlimdən gələni edirəm!" müdafiəsinə keçmirdilər.
Bu qısa məsələ biganə yanaşmayın. Ən azı fil və timsah qədər yadıq bir-birimizə. Kişilərin qadınlardan, qadınların isə kişilərdən nə istədiyi mövzusunda "texniki" və ətraflı işlərə ehtiyacı var.
Evlilik üzrə terapavtlərin yanına boynu bükük gələn cütlüklərə xatırlatdığı detalı biz də sizə xatırladaq: pis olan siz deyilsiniz, pis olan əlaqənizdir. Yəni yaxşı insanlar da olsanız, pis münasibətlər qura bilərsiniz. Pis münasibətdə olsanız da, hələ yaxşı bir insan olmağınız mümkündür. Beləcə, cütlüklər problemə bir az daha ümidlə baxarlar. Doğrudur, yaxşı bir əlaqədə yaxşı insan olmağın çox şərtləri var. Evləndiyimiz gün əslində ilk uşağımız doğulmuşdur - əlaqəmiz. İlk günlər onu həyəcanla və xoşbəxtliklə qarşılayarıq, ondan sonra nə edəcəyimizi düşünmürük belə. Sonra baxırıq ki, əlaqəmiz danışmağı bilmirmiş. Aylar sonra iməkləməyə başladığını, hətta kiçik addımlar atdığını fərq edirik. Sonra biz onu uşağımız bilib bəslədikcə ayağa qalxar və yeriməyə başlayar. Lakin çox zaman əlaqəmizin ilk uşağımız olduğunu ağlımıza belə gətirmirik; onu doğulduğu gün ac buraxarıq, öz-özünə bəslənə biləcəyini, təkbaşına ayağa qalxa biləcəyini düşünürük.
Vəziyyətə görə ilk uşağımız doğulan kimi onu məscid qapısına, ya da polis bölməsinin önünə belə tərk edə bilərik. İlk dəfə ağlayanda asanlıqla boşanar, boşanmasaq belə onu qeyri-qanuni bir uşaq kimi istəmədən böyüdərik. İki yaxşı insan olaraq pis münasibətin uclarına özümüzü "yerləşdirərik". Əlaqəmiz də ilk fürsətini tapan kimi evdən qaçıb gedər.
Gəlin işin bir ucundan tutaq. Bu günə qədər heç bir kişinin tam mənasıyla cavab tapa bilmədiyi "Qadınlar nə istəyir?" tapmacasından tapa bildiklərimizi paylaşaq. Ortalıqda ac, səfil gəzən əlaqəmizi ayağa qaldıraq, evə çağıraq. Bunun yolu da fil olaraq timsahın nə istədiyini tapmağımızdan keçir. Əlaqənin o biri ucundakı qadına yaxşı davranaq. Buna görə bu yazını kişisinizsə, bir kəşf marağıyla, qadınsınızsa bir tapmaca kimi oxuyun.
Qadınların ən çox istədiyi şey sözdür. Hər kişinin iki dodağı arasında olan sözü istəyər qadınlar. Onlarla danışmalarını istəyərlər. Onların söylədiklərini dinləmələrini istəyərlər. Buna görə də ilk edəcəyiniz iş televizoru bağlamaq olsun. Stullarınızı bir-birinizə çevirin. Üz-üzə baxın, göz-gözə gəlin. Yoldaşınızın gözünün içinə baxdığınız zaman tam göz bəbəyinin ortasında özünüzü görəcəksiniz.
