Bir çox insan əlaqəsinin başlanğıcında yoldaşının özünə xas bəzi vərdişlərinin, davranışlarının, son dərəcə xoşlandığı bəzi xüsusiyyətlərinin cansıxıcı olduğunu düşünməyə, əslində bunların onunla münasibətlərini davam etdirmək üçün kafi olmadığını düşünməyə başlayarlar. Məsələn, öncədən yoldaşının comərdliyindən son dərəcə məmnun olan bir kəs daha sonra onu bədxərcliklə günahlandırmağa başlayar və bunu məsuliyyətsizliklə əlaqələndirə bilər. Və ya daha əvvəl son dərəcə intizamlı olan yoldaşının bu xüsusiyyətini əvvəllər "prinsipiallıq və dözümlülük'' kimi görərkən, müəyyən müddətdən sonra bunu təzyiq kimi qəbul etməyə başlayar və azadlığının nə qədər çox məhdudlaşdırıldığını düşünə bilər. Buna bənzər nümunələri çoxalda bilərik.
Bu fikirlərin, bu dəyişən düşüncələrin bir izahı olmalıdır. Biz - özlərini bu və ya başqa şəkildə əskik hiss edən varlıqlarıq. Və var olma məqsədimizin ən ön planda olanı özümüzü bir şəkildə tam və qüsursuz hiss edə bilmə arzumuzdur. Biz yoldaşlarımızı bu ruhi bütünlüyümüzü tamamlama arzumuzla seçər, onun bizi tamamlayacağına ümid edərik. Çünki uşaqkən hamımızın zədələri və bu zədədən qaynaqlanan yaraları vardır. Buna görə də həyat yoldaşımızla ‘'Bir-birimizi tamamlayırıq'', ‘'Biz bir almanın iki yarısıyıq'', ‘'Ruh əkiziyik'' və s. kimi sözlər işlədərək əlaqələrimizə başlayarıq. Yəni düşünmə və hiss etmə mövzusundakı çatışmayan tərəflərimizi aradan qaldıracaq və tarazlaşdıracaq birini seçməyə çalışarıq.
İnsanlar həyat yoldaşlarında öncədən qürur duyduğu bəzi xüsusiyyətlərini müəyyən bir zamandan sonra təhlükə kimi qəbul etməyə başlaya bilər. Əlaqənin əvvəlində tanış olduğu qız yoldaşının seksual geyimindən təsirlənən kişi daha sonra bunlardan narahat olmağa başlayıb tənqid etməyə və müəyyən bir zaman sonra bunları qadağan etməyə başlaya bilər. Ya da yoldaşının əvvəllki yaradıcı və müdrik tərəfləri ilə əlaqədar olaraq yoldaşını ideallaşdırarkən, bir müddət sonra bu xüsusiyyətləri "çoxbilmişlik'' kimi düşünərək əsəbləşə bilər. Hər insan digərinin qarşısında önə çıxmağa çalışır, yəni özündə əslində çox istədiyi, amma keçmişdə gizlətmək məcburiyyətində qaldığı xüsusiyyətlərinin o birinin özəlliklərinin kölgəsində qalmasını istəmir. Yəni müəyyən bir zaman sonra bunlar bir varolma mübarizəsinə çevrilməyə başlayar. Əgər valideynləri keçmiş zamanda özlərinin bir sıra şəxsi özəlliklərini gizlətmək məcburiyyətində olubsa, o da yoldaşına qarşı eynilə öz valideynləri kimi davranar. Burada əsas məsələ odur ki, bu davranış və hücumlar şüursuz olaraq baş verir. Fərdlər bunları edərkən əsl səbəbin fərqində olmurlar. Əvvəldə xoşumuza gedən xüsusiyyətlər artıq varlığımız üçün təhlükəli olur və varlığımızı qorumaq üçün yoldaşımızdakı həqiqəti azaltmağa başlayırıq.
Lakin bunun öz həqiqətimizlə əlaqəsi olduğunun fərqində olmadığımız üçün müəyyən müddətdən sonra da onu baxımsız olmaqla günahlandırırıq. Bu narahatlığımız müəyyən bir zamandan sonra evlilikdəki böyük və dağıdıcı dalğalanmanın bünövrəsini meydana gətirir. Beləcə, istəklərimizin reallaşa bilməyəcəyini düşünür, pərişan oluruq. Bu dəfə də uşaqkən incidildiyiniz kimi yoldaşınız tərəfindən də incidiləcəyinizi düşünərsiniz və bu da böhran dövrünün başlanğıcı olar. Yəni gerçəklərlə üz-üzə qalarsınız. Bəzən buna münasibətlərinizin ən başında belə rast gəlinə bilər. Bəziləri buna bal ayında belə rast gəldiklərini, amma diqqət etmədiklərini söyləyirlər.
İnsanlar münasibətlərin ən başında tovlamaq, qəbul edilmək üçün bəzi özəlliklərini gizlətsə də, əslində həyat yoldaşı kimi təsadüfi şəxslər deyil, keçmişin əks-sədasına uyğun olanlar seçilir. Kimisi keçmişdə kifayət qədər sevgisini göstərə bilməyən valideynlərini müalicə etmək üçün, kimisi keçmişində daim təzyiq gördüyü valideynlərini cəzalandırmaq üçün, kimisi isə keçmişdəki diqqətsizliyi və yarım qalmış uşaqlıq ehtiyaclarını ödəmək üçün bəzilərini seçər.