Sevgilin əsgərlikdədirsə, uzun sürən səyahətdədirsə, işinə görə fərqli şəhərlərdə yaşamaq məcburiyyətində qalırsınızsa , ya da fərqli şəhərlərdə, hətta ölkələrdə təhsil alırsınızsa, o zaman uzaq məsafədən əlaqənin nə demək olduğunu çox yaxşı bilirsiniz. Yaxınların yanında olub qəriblikdə olan birini uzaqdan-uzağa görmək tamam başqa hissdir. Qəriblikdə olarkən zaman bir o qədər də asan keçmir, çunki sevdiyin şəxs yanında deyil. Hər günün eyni sevgi həsrəti ilə başlayıb, eyni hisslərlə bitir. Bütün bunlar bəzən dözülməz həddə çatır.
Həmin şəxs üçün həsrət çəkmək, onu tanımaq üçün sərf etdiyin zamandan daha artıq vaxt sərf etmək çox kədərlidir. Yaşadığın hadisələri, hiss və duğularını hər an onunla bölüşə bilməmək çətindir. Əhəmiyyət verdiyin insanlarla onu tanış edə bilməzsən; məsafə, əlaqədəki paylaşımı istər-istəməz azaldır. Bir tərəfdən də buna qısqanclıq və etibarla əlaqədar problemlər əlavə olunur. Sevginizi sınamağa məcbur olursunuz. Harada və kiminlə olduğunu heç bir zaman tam olaraq bilmirsiniz. Onun sənə söylədiklərinə inanmaq məcburiyyətində qalırsınız. Digər tərəfdən də yeni insanlarla tanış olmağın və onun bilmədiyi mühitlərə girməyin hər zaman çətinlik yaradır. Kimə inanmalısan - onu da bilmirsən. Şadlıq olanda belə ürəkdən sevinmirsən, çünki o an sevdiyin insanın da sənin yanında olmağını istəyirsən. Birgə gülüb, birgə ağlamaq, sevinərkən, məyus olarkən məhz onun yanında olmasını istəyirsən. Bəzən başını onun çiyninə qoyub hönkür-hönkür ağlayıb ürəyini sakitləşdirmək istəyərsən, amma bu, mümkün olmadıqda qəhər səni boğur.
Əgər onu gözləyərək vaxt itirdiyini düşünürsənsə, fikrin başqalarında qalırsa, ona inanmırsansa və çəkdiyin bu həsrətin bir dəyəri olduğuna şübhə edirsənsə, uzaq məsafədən münasibət sənə görə deyil. İstəmədiyin bir şey üçün özünü bu qədər məcbur etməyə dəyməz. Çünki bu münasibət böyük səbr, iradə, dözüm tələm edir. Əgər gözləyə biləcəyinə inanmırsansa, deməli, sevgin o qədər də güclü deyil - bu an onu gözləməyə dəyməz.
Amma bütün bunlara baxmayaraq onunla keçirdiyin 1 dəqiqə onsuz keçən 10 dəqiqəyə əvəzdirsə, o varkən hər şeyi ikinci plana atırsansa, getdiyin hər yerdə ''Bura onunla da gəlməliyəm'' deyə düşünürsənsə uzaq, ya da yaxın olmağınızın heç bir fərqi yoxdur. Sevginizə inanırsansa, bir az səbr və fədakarlıqla hər kəsə qismət olmayacaq bir eşq yaşaya bilərsiz. Hər insan araya məsafə girmiş sevgiyə dözməz. Siz dözürsünüzsə, demək əsl sevgidir və məhz bu sevgi üçün həsrətə dözməyə dəyər. Bu gün qovuşa bilməsəniz belə, nə zamansa qovuşacağınıza ümid etməyiniz sizə həyat eşqi bəxş edəcək.
İşindən ötrü həyat yoldaşını üç ayda bir dəfə görən bir xanım belə demişdi: ''Əhəmiyyətli olan birlikdə nə qədər zaman keçirməyin deyil, birlikdə keçirdiyin zamanın necə olmasıdır. Üç ay ayrı qalsaq da, birlikdə olduğumuz zamanlar həmişə çox gözəldir. Mən çox şanslı bir insanam..."
Baxın, bu xanımın dedikləri əsl sevgiyə nümunədir. Aylarla üzünü görməsə belə yenə həyəcanla hər dəfə onu gözləyir. Heç yorulmadan, usanmadan.
Xüsusilə əsgər yolu gözləyən xanımlar çox həsrət çəkirdiklərini düşünürlər. Lakin ən çox həsrət çəkən əsgər özüdür. Çünki bilmir ki, sevdiyi insan onun yolunu gözləməyə səbr edəcək, yoxsa yarı yolda onun əlini buraxacaq. Çox vaxt elə olur ki, aylarla hər gün sevgilisinin həsrətiylə yaşayan əsgər hüsrana uğrayır. Çünki, aylar keçdikcə qızın ona qarşı hissləri artıq solmuş olur. Əsl sevgidə bu mümkün deyil. Lakin qızdan fərqli olaraq əsgər onu ürəyində daima yaşatdığı üçün sevgisi ölmür. Ona görə bəzi qızlar vəfasız adı alıb. Düzdür, oğlan çox qız sevməyə qadirdir, lakin həqiqətən sevəndə sevgisinə əbədi sadiq qalır.
Həsrət bəzən sevgini möhkəm və iradəli edə bilər. Yetər ki, sevginizin yetdiyi qədər, qovuşacağınız anı gözləyin.