Bir fotoqrafçı mükafat almaq həvəsi ilə alışıb yanırdı. Dostları müxtəlif zamanlarda irili-xırdalı mükafatlar almışdılar. O, da mükafat almaq istəyirdi. Fotoqrafçılıqda mükafat demək yüksəlmək demək, etibar deməkdir. Bu istəklə müharibə olan ölkələrə getməyi belə müdirinə təklif etdi. Müdiri qəbul etmədi:
- Sən təcrübəsizsən, səni əsir alarlar, başımıza bəla açarsan.
- Bir dəfə də olsa, vacib bir xəbərə gedim.
- Niyə xəbəri qaçıraq deyəmi?
- Amma şans vermirsiniz ki, gözəl bir fotoqraf çəkim.
- Şansı özün tutmalısan!
O anadək heç sehirli kadr tutmadığı üçün “təcrübəsiz” münasibəti görürdü. Bir kadr tutaram deyə, daim əlində fotoaparatı ilə dolaşırdı. Ayağı sürüşən adamın üzündəki ifadə, dondurmanı düşürən uşaq və anasının böyüyən gözləri ... Bəlkə belə şeylər tuta bilərdi. Küçədə bir hay-küy eşitsə, dərhal ora qaçırdı. Bəlkə bir dava səhnəsi çəkə bilərdi. Dava edən məhşur isə bu ona ömür boyunca bəs edərdi. Amma olmadı. İstədiyi kadrı heç cürə tuta bilmədi.
Görəsən nə etməliydi? ... Düşündü, düşündü ... Bəli bax bu idi. At quyruğuna qonan kəpənəyi çəkməliydi. Daha əvvəl heç belə bir foto görməmişdi. Fotoqraf aparatını götürüb bir at fermasına getdi. İlk gün atları müşahidə etdi. At çox idi, amma ortalıqda kəpənək görünmürdü. Çəmənliyə gedib min bir əziyyətlə kəpənək tutdu. Kəpənəyi atın quyruğuna qoydu. Fəqət düyməyə basana qədər kəpənək uçurdu. Yenidən kəpənək tutmaq olduqca çətin idi.
Amma adam istəkliydi, bir dənə daha tutdu və kəpənəyin ayaqlarına yapışqan sürtüb atın quyruğuna yağışdırmağa çalışdı. At bu vəziyyətdən duyuq düşmüşdü. Kəpənəkdə çırpınırdı. Adam heç cürə dəqiq bir foto çəkə bilmədi. Kəpənəyi quyruğa sabitləməyə çalışarkən at adama qoşa təpik atdı. Adam yerə sərilib qalmşdı. Ata baxan köməyinə yetişib onu xəstəxanaya apardı.
Adamın qarınında yırtılma meydana gəlmişdir. Əməliyyat oldu, bir müddət işləməyəcəkdir. At baxıcısı onun dostuydu: Ona kömək etmək istədi:
- Fotoqraf çəkmək üçün özünü həlak etdin. Edə biləcəyim bir şey varsa, edim. Bu halda uzun müddət işləyə bilməyəcəksən.
- At quyruğuna qonan kəpənəyin fotosunu çəkmək istəyirdim.
- Mən çəkib sənə gətirim.
- Mən on il təcrübəsi olan fotoqrafçı ikən bacara bilmədim, sən necə çəkəcəksən?
- Bunda nə çətinlik var anlamıram. Aparatını ver, sənin üçün çəkib gətirim.
Adam at baxıcısının o şəkili çəkib gətirəcəyinə inanmırdı, amma yenə də fotoaparatını verdi:
- Aparata zərər gəlməsin, foto vacib deyil…
Ertəsi gün at baxıcısı adama at quyruğuna qonmuş kəpənək fotoqrafını göstərdi. Adam çox təəccübləndi.
- Fotoşop deyil, deyilmi?
- Mən fotoşop bilmirəm, fotoqraf çəkməsi daha asandır.
- Bunu necə etdin?
- Müdirin qurudulmuş kəpənək kolleksiyasından bir dənə götürdüm, atın belini oxşayıb kəpənəyi atın quyruğuna ilişdirdim. At heç duyuq düşmədi. Məndə şəkili çəkdim. Bu da sənə at quyruğuna qonmuş kəpənək fotosu…
“Bəzən problem sadəcə qabiliyyətdədir…”