Gülnar balaca olanda tez-tez düşünürdü ki, insanları maşın vuranda, damdan yıxılanda nə hiss keçirir? Bilmək istəyirdi doğurdanmı insan öz həyatını və ağ işığı görə bilir? Sizə Gülnarın bir il əvvəl başına gələnləri yazmaq istərdim.
Bir il əvvəl Gülnar velosipedlə kəndi gəzməyə qərar verdi. Evimizin yaxınlığında çay var idi. Bir dəfə döngəyə tərəf gəldim, orada qoşqulu olan böyük yük maşını var idi. Həmin anda bilmirdim ki, nəsə baş verə bilər. Ancaq baş verdi. Yolun yarısında gördüm ki, səssizcə mənə tərəf minik maşını yüksək sürətlə yaxınlaşır. Rəngini görmədim.
Mən pedalı bir qədər sıxışdırdım və maşının qabağından qaçmaq istədim. Həmin anda maşına baxmırdım, qabaqda yola baxırdım. O, lap yaxına gəldi, onun rəngini gördüm. Maşın ağ rəngdə idi. Mən düz maşının qabağına qaçdım və yolumu piyada davam elədim.
Arxaya çöndüm və gördüm ki, insanlar heyrətlə mənə və göy maşına baxırlar. İndi hər şey aydın idi. Maşın göy rəngdə idi. Sadəcə rəngini daha yaxşı görməyə macal tapmamışdım. Maşının bir hissəsi mənim yaddaşımdan yoxa çıxmışdı. Velosipedi idarə edərkən maşının qabaq şüşəsini deşmişdim. Sonra isə ayağa qalxıb öz yoluma davam etmişdim. Məlum oldu ki, maşın mənim ayağımı zədələyib. Xoşbəxtlikdən ciddi xəsarət almamışdım. Həyatım gözlərimin qarşısında canlanmamışdı. Ancaq mən ağ işığı görmüşdüm və ümid edirəm ki, tezliklə onu bir daha görəcəyəm.
Gülnarın başına gələnləri yazanda sizlərlə öz yaşadığım hadisəni də bölüşmək istədim. Hadisədən bir neçə il keçsə də olanları heç vaxt unutmamışam. Anam bacım və mən dəm qazından zəhərlənmişdik. Qonşuların hamısı evimizdə idi. Çox qorxmuşdular. Həkimə zəng etmişdilər. Həkim gələnə kimi bizi yatmağa qoymurdular, sillə vururdular. Həmin anda dərin bir quyu görürdüm, uzaqda isə ağ işıq görsənirdi. Mən ağ işığa yaxınlaşırdım ki, birdən onun tez- tez uzaqlaşdığını gördüm. Ayıldım və həkimin mənə iynə vurduğunu gördüm. Həkim bir az gec gəlsə idi anam, bacım və mən həyatda olmayacağdıq. Ağ işığı unuda bilmirəm. Gülnar kimi mən də ümid edirəm ki, nə vaxtsa onu bir daha görəcəyəm.
Niyə bəzi insanlar ölən zaman bütün yaşanmış ömrünün filmi gözü qarşısından keçir? Bu suala cavab var. Ölmə prosesi ilə beyin strukturları daha yeni başlayır, daha köhnəsi isə başa çatır. Bu funksiyaların bərpası canlandırılması zamanı əks qaydada gedir: İlk növbədə beyin qabığının "qədim" sahələri canlanır, sonra isə - yeni. Ona görə də ilk növbədə insanın həyatına qaytarılması prosesində onun yaddaşında daha gözəl "şəkillər" üzə çıxır.