"Xəstə" sakitcə otağa daxil olur, əyləşir və tələsmədən həkim ilə söhbətə başlayır:
-Düşünmüsən ki, niyə külək kobudcasına məzələnir ağacların incə budaqları ilə? Bəlkə, oynayır onlarla, sevir, gizlədir qəlbinin qaranlıq künclərində. Deməli,o yazıqdır, o acizdir sevginin qarşlsında, onu qınamayın.
Üstündə min bir səs-küylü hadisələr baş verən asfalt. Qoy qulağını üzərinə, nəfəsini saxla. Eşidirsən? Qışqırır torpaq altdan : "boğuluram, xilas edin!"
Yönləndir gözlərini o ucsuz bucaqsız səmalara. Hə, yağış yağır, sevirsən yağışı, sevinirsən, gülümsəyirsən.
Amma dayan! Heç düşünmüsən ki, mələklər axmaqlıqlarımızla mübarizədən bezib, qalxıb göylərə, tüpürürlər üstümüzə?
Dəniz...Mavi dəniz...Gözəl çırpınır... Dalğaları qışqırır, duyğuları yerə göyə sığmır. Hələ o səs... O, sahilnən bir birini sevir sanki. O sənidə sevir sanki. Bəlkə bağırır qulaqlara batmayan səslə, əlləri(dalğaları) ilə itəliyir, çırpır özünü qayalara "əl çəkin mənnən, yığışdırın gəmilərinizi, bəsdir çapdız məni, bəsdir sorduz qanımı(neft).
Zəlzələ, dəhşətli zəlzələ. Niyə olur bu hadisə? Ata ve oğul misalı götürək. "Ata oğlunu çox istiyir. Balaca oğul səhv hərəkətlər edəndə, atası onu bağışlaya bilir. Amma bəzən onun səbr kasası dolur. Və hərdən bərk şillə vurur oğluna." Buda bizə şillədir, özümüzə gələk deyə.
Çaylar. Onlar həmişə qaçırlar və ümidləri var. Niyə? Çünki mundarlıqları, yalanları, xəyanətləri, ikiüzlüləri, paxıllıqları və s. görüb baş alıb qaçırlar. Və heç vaxt dayanmırlar, elə bil "təmiz" yer axtarırlar, məhs buna görə də ümidləri var.
İnsanlar çox sırtıqdılar. Doktor, bilirsiz niyə? Günəş batdı, hava qaraldı, insanlar elektrik cihazlar kəşv etdi. Göl quruyur, süni kanallar yaradılır
Ağaclar boy atır, insanlar onları məhv edir. Ağaclar havanı təmizliyir, insanların mənasız fabrik və zavodları kirləyir. İnsanlar vəfat edir, o birisilər klon yaratmaq həvəsinə düşürlər.
Doktor, insanlar çox ağılsızdılar. Bilirsiz niyə? Çünki bir birini başa düşməmək üçün, cür bə cür dillərə müraciət edirlər. İllərin zəhmətini iki saniyədə cırıla bilən kağıza satırlar. Rüşvət verirlər ki, bilik almasınlar. Özlərini sığortalıyırlar. Sonda onlara qalan qəbir pulu olur. Təhsil alır, sonda parkda yatan sərxoşa dönür. İntihara qalxışır. "ay aman yaşaya bilmir onsuz, ürəyi dözmür"
Yox, sadəcə güya elə cəsarətlidir ki, ozünü özünə göstərir. Yaşamaq ölümə doğru addımlardır. Bir çoxunun arzusu rahat yaşamaqdır. Bəlkə deyək rahat ölmək muradı ilə yaşayırlar.
Fikir vermisiz, artıq yalana ehtiyac olmayan bir yerdə istifadə olunur. Bilirsiz niyə? Çünki qanları zəhərlənib. Onlar yalanın əsirləridilər.
Eşitmisiz ildırım çaxanda? O, dəhşətli səs. Düşünmüsüz ki, bu şeytanın əzəmətli gülüşüdür. Nİyə? Hərdən, o, qələbələrini qeyd edəndə özünü saxlaya bilmir.Bir dəqiqə , doktor, siz heç düşünmüsüz ki, axı niyə və nə üçün yaşayırsız?
Doktorun üzündə mənasız bir mimika yaranır və o üz-gözünü turşudaraq söyləyir:
-Ehh xəstə. Bütün bu söylədiklərindən elə qənaətə gəldim ki, hələdə sağalmamısan...Heyif... Uşaqlar gəlin, aparın onu öz otağına... Bəs sənin son sözün?
Beş saniyə sükutdan sonra, "xəstə" söyləyir :
- Biz heç vaxt yaşamamışıq, biz sadəcə yaşamağa ümid edirik!