Bundan təxminən 2 il əvvəl idi oğlumu qucağıma götürdüyümdə. Gündən-günə artacaq olan böyük bir eşqin qapımda olduğunu hələ dərk edə bilməmişdim. Yuxusuz gecələr, pərişan hallar, artıq kilolar bir iş görmək üçün hal qoymamışdı. O zamanlar anladım "Anaların haqqı ödənməz" sözünün gerçək mənasını. Sanki köhnə "Mən" getmiş, yerinə əldən düşmüş başqa birisi gəlmişdi.
Aradan aylar keçdi. Mən analığı öyrənməyə başladım, oğlum da anasına alışmağa başladı. Bir-birimizi anlamağa başladıq. Nələrdən narahat oluruq, nələri sevirik qarşılıqlı olaraq kəşf etməyə başladıq. 2 il keçdi və biz güclü bir şəkildə ayaqda dayanmağa başladıq. Mən köhnə canlılığımı taparkən, o da öz şəxsiyyətini meydana gətirəcək daşları yerinə qoymağa başlamışdı. Anladım ki, mən nə qədər özümü yaxşı hiss etsəm, nə qədər özümlə və dünyayla barışıq olsam, kiçik oğlum da o qədər etibarlı bir şəxsiyyət kimi inkişaf edəcəkdi. Ona görə ilk işim öz psixologiyamı çox sürətli bir şəkildə tənzimləmək oldu. İş həyatım burada imdadıma yetişdi. Artıq, uşaqlarıyla çalışdığım analara daha fərqli bir gözlə baxmağa başladım. Onların ağrılarını, kədərlərini daha yaxşı anlayırdım. Hətta, hər kəsin fərqli övlad tərbiyə etdiyini də anlamağa çalışdım. Ona görə də insanları mühakimə etmədən bacardıqca onlara yardımçı olmağa başladım.
İşimdən dolayı analarla çox sıx əlaqədə oluram. Analarda ən çox müşahidə etdiyim hal onlarin öz həyatlarını bütünlükdə övladlarına həsr etmələri idi. Övladını hər şeydən qorumaq, üzərində yarpaq kimi əsmək, qonşu uşağı ilə davasını gördükdə öz övladını qoruyub digərindən hesab sormaq, övladı universitetə daxil ola bilmədi deyə övladından da artıq kədərlənmək və s. bu kimi hallar gələcəkdə övladın hər hansısa bir problemi təkbaşına həll etməsində maneə olmayacaqmı? Əsla övlada qarşı laqeydsizliyin tərəfdarı deyiləm. Ancaq övladı hədsiz dərəcədə müdafiə etməyin də zərərli olduğunu düşünürəm.Bunun üçün də sizə səslənirəm, əziz analar: uşağınızı böyüdərkən, ona hər şeyi verərkən, onun hər şeyi olarkən övladınıza özünə güvən hissini aşılamağı unutmayın. "Sən tək başına da bacara bilərsən", "Sən mən olmadan da yaxşı ola bilərsən", " Bəzi şeylərin olmasa da xoşbəxt ola bilərsən" kimi mesajları verməklə övladınızı gələcək üçün daha doğru şəxsiyyət kimi yetişdirə bilərsiniz. Ən bahalı oyuncaqlarla, ən keyfiyyətli geyimlərlə, ən yaxşı məktəblərə göndərməklə övlad yetişdirmək işinizi bitmiş hesab etməyin.
Mənim anam iş qadını idi. Mənim naharımı hazırlayan, saçlarımı hörən həmişə atam olub. Anam evə yorğun gəlirdi. Uşaqlıqda anamla oyun oynadığımı heç xatırlamıram. Amma məni nə qədər sevdiyini hiss edirdim. Bəlkə də buna görə mən böyüdükdən sonra təkliyi sevən biri oldum. Bəlkə də buna görə qızlardan çox, kişilərlə daha yaxın yoldaş oldum. Amma anamdan öyrəndiyim ən əhəmiyyətli şey; özümü sevməyim idi. Bu sevgini oğluma da verə bildim, amma mən özümü yalnız analıqla sübut etmədim. Çünki mən yalnız ana deyiləm: Mən müvəffəqiyyətli bir iş qadınıyam, mən əyləncəli bir dostam, mən məsləhətləşənlərimin məni nümunə götürdüyü bir bacıyam və daha bir çox şey.
Sənə ürəkdən təşəkkür edirəm məni belə yetişdirdiyin üçün… Ümid edirəm gələcəkdə öz oğlum da mənim barəmdə bənzər şeyləri düşünər. Səni çox sevirəm, anam!