Ana təbiət
Qayğıyla doludur ana təbiət
Onun meyvəsini dadmayan varmı?
Təbiətin özü də qayğıya möhtac
Qayğısız varlıq da qanadlanarmı?
Məsəl var: “Anadır evin dirəyi”,
Bir dirək yıxılsa, bir divar yatar.
Ana təbiəti itirsək əgər,
Bir ev yox, bir kənd yox, bir dünya batar.
Arif Hüseyn
Ana və budaq
Ananın qucağında ağlayırdı uşağı,
O, sakit olsun deyə qırdı güllü budağı.
Gözünün qabağında oynatdı, körpə güldü.
Ananın ürəyinə sevinc, fərəh süzüldü...
O duymadı körpədir, canı var budağın da,
Sındıranda budağı ağaclar qan-yaş tökər.
Ananın fikri-zikri qaldı öz uşağında,
Balasından çəkmədi bircə an olsun nəzər.
Fəqət hiss etmədi ki, ağac həzin ağlayır,
Məhv olan körpəsinə gizli matəm saxlayır.
Məmməd Rahim
Meyvələr
Almanın tərkibində,
Lazımi vitamin var.
Meyvələrin içində
Almanın öz yeri var.
Görünüşü ilə fərqlənir,
Çiyələk meyvələrdən.
Çox ləzzətlə yeyilir,
Uşaqlar tərəfindən.
Bostan bitkisiyəm mən.
Qarpızdır mənim adım.
Yedikcə doymazsan sən,
Ağzından getməz dadım.
Qorxaq tısbağa
Zərifə tısbağanın,
Toxundu yanağına.
Qorxub tezcə çəkildi,
Tısbağa çanağına.
Zərifə dedi:-Qorxu
Niyə düşüb canına?
Nə yığmısan qınına?
Sənə ot gətirmişəm,
Yaşıl, dadlı, şirəli.
Haydı, qorxma, başını
Çıxart biraz irəli.
Tısbağa gülümsədi,
Dedi:- Küsmə, Zərifə,
Gəl, turşutma üzünü.
Dəcəllər bərk qorxudub
Mən yazığın gözünü.
Ona görə hamıdan
Gizlədirəm başımı.
Çətin olur tanımaq
Dostumu, yoldaşımı.