Sübut olunub ki, qətl aşağıdakı kimi törədilmişdir:
Şmar, yəni qatil, aylı bir gecədə, saat doqquza yaxın Vezenin, yəni qurbanın öz bürosundan çıxıb evinə dönəcəyi küçənin tininə gəlmişdir.
Axşamın soyuğu adamın canına işləyirmiş. Ancaq Şmar mavi rəngli nazik bir pencəkdə imiş. Ancaq soyuğu hiss eləmirmiş, çünki hərəkətdəymiş. Qətli törətdiyi silahı, yəni yarı qəmə, yarı mətbəx bıçağını əlində bərk-bərk tutaraq hazır saxlayıbmış və ayın işığında ona baxırmış. Bıçağın tiyəsi ay işığında parıldayırmış və bu, Şmara bəs eləməyib. Onu küçənin daş döşəməsinə elə bərk-bərk sürtürmüş ki, qığılcım qopurmuş. Sonra da elədiyinə peşman olub, ayağının birini qaldıraraq o birinin üstündə dayana-dayana onun tiyəsini çəkməsinin qaytanına çəkib, – sanki, skripka çalırmış, – ancaq qulağı da o başıbəlalı küçədə imiş.
Bəs, görəsən, yaxınlıqdakı binanın ikinci mərtəbəsindəki mənzilinin pəncərəsindən bütün bunları seyr edən məmur Pallas gördüklərinə necə dözürdü? İndi gəl insanın xislətini başa düş görüm, necə düşürsən?! Əynindəki ev xalatının yaxalığını qaldırmış, kəmərini də bağlamışdı və başını bulaya-bulaya aşağı baxırdı.
Beş ev o tərəfdə, bu bina ilə üzbəüz başqa bir binada Vezenin arvadı tülkü dərisindən olan xəz paltosunu gecə köynəyinin üstündən çiyninə salaraq, bu gün adəti xilafına, gecikən ərini gözləyirdi.
Nəhayət, Vezenin bürosunun qapısındakı zəng səsləndi və bu səs gecənin bağrını dəldi, elə bil, adicə qapı zəngi deyildi. Çox vaxt axşama qalıb işləyən işgüzar Veze bayıra çıxdı, ancaq özü hələ küçədə görünmədi, yalnız zəng səsindən bilindi ki, çıxdı və həmin dəqiqə də sakit, ahəngdar addım səsləri eşidildi.
Pallas başını irəli uzadıb aşağı boylanır: heç nəyi gözdən buraxmaq olmaz! Frau Veze zəngin səsini eşidən kimi arxayınlaşır, pəncərəni şaqqıltı ilə örtür. Şmar isə dizi üstə yerə çökür, həmin anda sifətindən və əllərindən başqa, açıq yeri olmadığından, onları küçənin daş döşəməsinə sıxır. Hər yer donmuş olsa da, Şmar od tutub yanır…
Veze küçələri kəsişdiyi yerdə dayanır, ancaq çəliyinin ucu artıq yaşadığı küçədədir. Bircə anın hökmünə bax! Gah tünd-mavi, gah da qızılı rəngə çalan səma onu sehirləyib. Heç nədən xəbərsiz, bu səmaya tamaşa edir, əli ilə bir az geri qaçmış şlyapasının altındakı saçlarını sığallayır. Səmada heç nə yerindən qopmur, heç nə bir-birinə dəymir ki, Veze irəlidə onu nə gözlədiyini duysun, hər şey öz müəmmalı, əlçatmaz yerindəcə qalır. Əslində, belə də olmalıdır və Veze yoluna davam edir, Şmanın bıçağına tərəf gedir.
– Veze! – deyə qışqıran Şmar ayaqlarının ucuna qalxır, qolunu lap yuxarı qaldıraraq bıçağı zərblə endirir. – Veze! Yuliya səni nahaq gözləyir!
Sonra bıçağı bir dəfə sağdan, bir dəfə də soldan onun boğazına çəkir, üçüncüdəsə qarnına yeridir. Vezedən qəribə bir səs çıxır, elə bil, su siçovulunu ortadan iki bölürsən!
– Vəssalam! – deyə Şmar bıçağı – qana bələnmiş ağır yükü o biri küçəyə tolazladı. – Bu da susadığım qan! Bu da başqasının qanını görüb yüngülləşmək, pərvazlamaq! Veze, sən ey gecəquşu dostum, pivə yoldaşım, indi bu qaranlıq küçədə əriyib yox olursan! Sən niyə içinə qan doldurulmuş bir tuluq olmadın ki, mən çıxıb üstündə oturanda partlayıb biryolluq yoxa çıxaydın? Bütün arzular yerinə yetmir, bütün şirin yuxular da çin olmur! İndi sənin o ağır cəmdəyin yerdə qalıb, heç tapdalanmağa da dəymir! Axı bu lal sualınla nə demək istəyirsən?
Başdan-ayağa zəhər tuluğu olan Pallas artıq ikitaylı giriş qapısının ağzında dayanıb:
– Şmar! Şmar! Hamısını gördüm! Heç nə gözümdən yayınmadı!
Pallasla Şmar sınayıcı nəzərlərlə bir-birinə baxırlar. Pallas gördüklərindən razı qalmışdı. Şmar isə nə edəcəyini bilmirdi.
Frau Veze qorxu içində küçədəki adamlara qoşulub oraya qaçır. Xəz paltosunun yaxası açılır, özünü Vezenin üstünə atır. İndi yalnız onun gecə köynəyinə bürünmüş bədəni Vezenindir, mərmər sinədaşı kimi ər-arvadın üstünə çəkilmiş xəz palto isə qıraqdan baxanların idi.
Ürəyi bulanan Şmar özünü qusmaqdan güclə saxlayaraq ağzını polisin çiyninə söykədi, polis isə onu buradan tələsik uzaqlaşdırdı.
Tərcümə: Vilayət Hacıyev