"Ümid insanın özünü tanımasıdır"- bu sözlər ümidin çox dəqiq və konkret tərifidir. Çünki saatlarla müzakirə ediləcək mövzu dörd sözlə ifadə edilmişdir.
Özünü tanıyan insan heç vaxt ümidsizliyə qapılmaz. Əgər ümidsizliyə düşübsə, deməli o özünü tanımır, daxilindəki gücə bələd deyil.
İnsan daxilindəki müsbət xarekterləri kəşf etdikcə özünü təkmilləşdirir, mənfi cəhətlərini aradan qaldırmaq üçün daha çox çalışmağa başlayır.
Ömürboyu özü ilə birlikdə yaşayan, amma özünü tanımayan insan isə hər bir uğursuz cəhddən sonra özünə olan inamını və ümidini itirir. Ümidini itirən insanın isə artıq bir şeyi qalmır.
Kimi dindirirsən, deyir yalanı sevmirəm, xəyanətə və haqsızlıqlara dözə bilmirəm. Bəs ortada gəzib dolaşan yalanı, xəyanəti və haqsızlıqları kim edir görəsən?!
F. M. Dostoyevski