Hicrətin 61-ci ili Məhərrəm ayının onu Aşura günündə tarixin ən dəhşətli cinayəti məhz zəmanənin ən dəyərli insanı haqda baş verdi.
Həmin il Məhərrəmin onu cümə gününə təsadüf edirdi. Sübh çağı İmam Hüseyn (ə) vəfalı səhabələri ilə birgə namaz qıldıqdan sonra mübarək əlini göyə qaldırıb belə buyurdu:
İlahi! Sən müşküllərimdə pənahım, çətinliklərdə ümidim, başıma gələn hər bir hadisədə yavərimsən; İlahi, qəlb qıran, çarəni kəsən, dostu ləyaqətsiz edən və düşmən sancısı gətirən qəlb yaralarından Sənə şikayət edirəm ki, Sənə ümid etmək başqalarına ehtiyacsızlıqdır. Belə olduğu halda bağlı qapıları aç və ümid qapılarını göstər. Bütün nemətlər və yaxşılıqlar Sənə məxsusdur və Sən bütün ümidlərin qayəsisən.
MÖVLA İMAM HÜSEYNİN (Ə) SƏHABƏLƏRİNİN SAYI
Aşura günü Həzrət İmam Hüseynin (ə) səhabələrinin sayı otuz iki süvari və qırx piyada olmaqla cəmi yetmiş iki nəfər idi. Lakin Məhəmməd ibn Əbu Talibdən nəql olunan rəvayətdə piyadaların sayı səksən iki nəfər bildirilir. Seyyid İbn Tavus İmam Baqirdən (ə) nəql etdiyi hədisdə süvarilərin sayı qırx beş, piyadaların sayı isə yüz nəfər bildirilir.
İmam Hüseyn (ə) Züheyr ibn Qiyni qoşunun sağ tərəfinə, Həbib ibn Məzahiri isə sol tərəfinə başçı təyin etdi. Bayrağı qardaşı Abbasın (ə) əlinə verib xeymələri qoşunun arxa hissəsində saxladı. Əmr etdi ki, xeymələrin arxasında olan xəndəyləri çubuq və qamışla doldurub yandırsınlar ki, düşmən arxadan hücum edə bilməsin.
DÜŞMƏN ORDUSU HƏRƏKƏTƏ KEÇİR
Ömər Sədin qoşunu Əhli-Beytin (ə) xeymələrinə doğru hərəkət edib xeymələri mühasirəyə aldı. İmam Hüseynin (ə) qazdırdığı xəndək və onun yanar odu ilə üz-üzə durdular. Şimr ibn Zil-Cövşən (Allahın lənəti olsun ona) bağıraraq dedi: ey Hüseyn! Qiyamət və Cəhənnəm odunun vaxtı çatmamışdan qabaq, odun görüşünə getmisənmi?!
İmam Hüseyn (ə) buyurdu: Bu kimdir? Sanki Şimr ibn Zil-Cövşəndir!
Dedilər: Bəli.
Müslim ibn Övsəcə Şimri məl'unu nişan alıb oxlamaq istədi. Lakin İmam Hüseyn (ə) onun bu istəyinə mane oldu.
Ərz etdi: İcazə verin zalımlardan olan bu fasiqi oxla vurum ki, yaxşı fürsətdir.
İmam (ə) buyurdu: Onu vurma. Çünki bu dəstə ilə müharibəni mən başlamaq istəmirəm.
MÖVLA İMAM HÜSEYNİN (Ə) XÜTBƏSİ
İmam Hüseyn (ə) atını istədi, minib Ömər Sədin qoşunundan əksəriyyətin eşidəcəyi tərzdə ucadan səsləndi:
Ey camaat! Sözümü eşidin, döyüşməyə tələsməyin ki, mənə vacib olan və sizin mənim boynumda haqqınız olan şeyi sizlərə moizə edim, işin həqiqətini sizə açıqlayım. İnsaflı olsanız səadətə çatacaqsınız, amma qəbul etməyib ədalət və insaf yolundan uzaq dursanız öz qərarınızı həyata keçirib mənimlə döyüşün. Böyük Allah mənim sahibim və rəhbərimdir. Həmin Allah ki, Quranı nazil etdi və yaxşı iş görənlərin ixtiyarı Onun əlindədir.
İmam Hüseyn (ə) fəsahətlə Allaha həmd səna etdikdən sonra Peyğəmbərə (s) və mələklərə salam göndərib buyurdu:
Mənim nəslimi xatırlayın! Kiməm mən? Özünüzə gəlib özünüzü qınayın görün məni öldürmək və hörmətimi sındırmaq rəvadırmı? Mən sizin Peyğəmbərinizin qızının oğlu, onun canişini və əmisi oğlunun oğlu deyiləmmi?! O şəxs ki, hamıdan öncə iman gətirib, Allah Rəsuluna (ə) Rəbbi tərəfindən nazil olan hər bir şeyi təsdiq etdi?! Şəhidlər ağası Həmzə mənim əmim deyilmi?! Allahın, Cənnətdə pərvaz etməsi üçün ona iki qanad verdiyi Cə`fəri Təyyar mənim əmim deyilmi?!
Siz Peyğəmbərin mən və qardaşımın haqqında: “Bunlar Cənnət cavanlarının ağasıdır” dediyini bilmirsinizmi?! Əgər mənim sözümə inanmırsınızsa və mənim düz danışmağımda şübhəniz varsa, Allaha and olsun Allah yalançıları Özünə düşmən bildiyini anlayandan sonra heç vaxt yalan danışmamışam. Düz danışmaqda məşhur olan insanlar sizin aranızdadır, onlar mənim sözümü təsdiq edəcəklər. Cabir ibn Abdullah Ənsari, Əbu Səid ibn Xidri, Səhl ibn Səd Saidi, Zeyd ibn Ərqəm və Ənəs ibn Malikdən soruşun onlar sizə Peyğəmbərdən eşitdiyini desinlər ki, mənim doğru danışmağım sizə sabit olsun. Bu şahidlik mənim qanımı axıtmağa sizə mane olmurmu?!
İmam (ə), düşmən tərəfi moizə etdikdən sonra orada olan qəlbi qara insanlardan bir neçəsi Həzrətin (ə) qəlbini nalayiq ifadələrlə incitdilər. İmam (ə) o kəslərə nifrin etdi. Onlar hərəsi bir şəkildə həlak oldular. Abdullah ibn Huzə Təmimi, İmam Hüseynə (ə) – səni odla müjdələyirəm – dedi. İmam Hüseyn (ə) əllərini göyə qaldırıb – İlahi onu odda yandır – deyə nifrin etdi. Tarixdə yazılır ki, Abdullah ibn Huzə özündən çıxıb çox qəzəbləndi, bu anda onun atı hürkdü və o, yerə yıxıldı. Amma ayağı atın üzəngisinə ilişib bədəni iki para oldu. Sonra bədənin qalan bir hissəsi daşa ilişərək oda düşüb ləzzətini daddı. İbn Əbi Cüveyriyyə və Təmim ibn Hissin adında başqa iki nəfər də İmama (ə) nalayiq sözlərinə görə İmamın (ə) duası ilə yanaraq cəhənnəmə vasil oldular.
Bunu görən düşmən qoşunundan Məsruq ibn Vail Həzrəmi adında birisi deyir:
Mən Ömər Sədin qoşunun qabağında durmuşdum ki, İmam Hüseynin (ə) başını Übeydullah ibn Ziyad üçün aparım və mükafatımı alım. Lakin o Həzrətin duasının qəbul olduğunu görəndə bildim ki, bu ailənin Allah yanında hörməti və məqamı var. Buna görə də, Ömər Sədin qoşunundan ayrılıb qayıtdım. O ailədən gördüyüm şeylərə görə heç vaxt onlarla müharibə etməyəcəm.
Bu qədər möcüzə və kəramətdən sonra düşmən qoşunu hay-küy etməyə başladı ki, olmaya İmamın (ə) haqq sözü kimisə qəflət yuxusundan oyatsın.
İmam Hüseyn (ə) bundan sonra ikinci xütbəni oxudu sonra isə Ömər Sədi çağırdı.
İMAM HÜSEYN (Ə) ÖMƏR İBN SƏDİN AQİBƏTİNDƏN XƏBƏR XERİR
İmam Hüseyn (ə) soruşdu: Ömər Səd haradadır? Onu mənim yanıma çağırın.
Ömər Sə`d gəlmək istəməsə də bu görüş baş tutdu. O, İmam Hüseynin (ə) yanına gəldi. İmam (ə) ona buyurdu: Sən məni öldürürsənmi? Güman edirsən ki, zinakar oğlu zinakar (İbn Ziyada işarədir) Rey və Qorgan hakimiyyətini sənə verəcək?! Allaha and olsun ki, bu cür olmayacaq və bu bir əhddir! Nə istəyirsən et, məndən sonra dünya və axirətdə şad olmayacaqsan, sənin başını nizədə Küfənin küçələrində gəzdirildiyini görürəm ki, uşaqlar ona daş atırlar.
Ömər Sə`d əsəbləşib üzünü döndərib qoşununa dedi: Nə gözləyirsiniz? Hamınız birlikdə ona hücum edin ki, onlar bir tikə loğmadan artıq deyil!
Bundan sonra İmam Hüseyn (ə) yenə başqa bir xütbə oxudu və xütbəsinin sonunda bu sözləri buyurdu:
Deyirəm Allahdan qorxun və məni öldürməyin, çünki məni öldürmək və hörmətimi sındırmaq cayiz deyil. Mən sizin Peyğəmbərinizin qızının övladıyam. Mənim nənəm Peyğəmbərin xanımı Xədicədir, ola bilsin Peyğəmbərin sözü sizə çatıb ki, buyurub: Həsən və Hüseyn Cənnət cavanlarının ağasıdır.
HÜRR İBN YEZİD RİYAHİ TÖVBƏ EDİR
İmam Hüseyn (ə) atından yerə enib Əqəbət ibn Səmana göstəriş verdi ki, atını bağlasın. Bu əsnada Kufə ordusu İmam Hüseyn (ə) və onun tərəfdarlarına doğru üz tutdu!
Hürr ibn Yezid Riyahi qoşunun döyüşmək qərarını görəndə Ömər Sədin yanına gəlib dedi: Hüseyn ilə döyüşəcəksənmi?!
Məl'un Ömər Səd dedi: Bəli, Allaha and olsun elə bir döyüş ki, onun ən kiçik hadisəsi başların və əllərin kəsilməsidir!!
Hürr dedi: Hüseynin söylədikləri sənə kifayət etmədimi?
Ömər Səd: Əgər mənlik olsaydı qəbul edərdim, amma sənin əmirin Übeydullah qəbul etmir!!
Hürr qayıdıb onunla birgə öz qəbiləsindən olan Qürrət ibn Qeys adlı bir kişiyə dedi: Ey Qürrət! Öz atına su vermisənmi? Qürrət dedi xeyir verməmişəm. Qürrət deyir ki, mən hiss etdim ki, o döyüşdən qaçmaq istəyir və qərarından məni xəbərdar etsəydi mən də ona qoşulacaqdım.
Bundan sonra Hürr gəlib İmam Hüseynin (ə) yanında tövbə edir və düşmənlə ilk döyüşən də, elə Hürr özü olur.
QEYBDƏN SƏS
Tarixdə yazılır ki, Hürr İmam Hüseynə (ə) dedi: Übeydullah ibn Ziyad məni sənin üstünə göndərəndə, saraydan çıxdığım an arxamdan bir səs eşitdim ki, deyirdi: “Ey Hürr! Şad ol sevin ki, xeyrə doğru gedirsən”. Elə ki, arxama dönüb baxdım kimsəni görmədim! Öz-özümə dedim: Bu necə müjdədir ki, Hüseyn (ə) ilə döyüşməyə gedirəm. Heç vaxt təsəvvür etmirdim ki, sonda sizə tabe olacağam.
İmam (ə) buyurdu: Xeyir yoluna hidayət oldun.
Beləliklə tarixin yaddaşlardan silinməz, təkrar olunmaz və ədalətsiz döyüşü başladı. Ömər Sə`d bir ox İmam Hüseynin (ə) ordusuna tərəf ataraq dedi: Şahid olun ki, Hüseynlə döyüşə başlayan ilk şəxs mən oldum. Bundan sonra o zalım tayfa oxlarını İmam Hüseynin (ə) ordusuna tərəf nişan alıb atdılar. Oxlar yağış kimi yağırdı. Hətta bir nəfər belə İmam Hüseynin (ə) qoşunundan qalmadı ki, ona ox dəyməsin. Məhz bu səbəbdən İmam Hüseynin (ə) səhabələrindən əlli nəfəri ilk hücumda şəhid oldular. Sonra döyüş təkbətək formada davam etdi. İlk növbədə sağ qalmış səhabələr döyüşə yollandılar. Ardınca Bəni Haşimdən olan İmam Hüseyn(ə)in övladları, qardaşları və qardaşı uşaqları, eləcədə Xanım Zeynəbin oğlanları bir-bir izn alıb döyüş meydanına getdilər. Xeymələrdə susuzluqdan sızıldayan körpə uşaqlar, qızlar – gəlinlər üçün İmam Hüseyn(ə)nin əmri ilə su dalınca getmiş Həzrət Əbəlfəzl (ə) yolda mühasirəyə düşür, məşki oxlanıb qolları qələm olduqdan sonra məzlumcasına şəhid olur. Sonda isə vəfalı dost, qardaş və övladlarını qurban vermiş haqq-ədalət carçısı, Peyğəmbər (s) nəvəsi, Zəhra (əs) balası İmam Hüseyn (ə) meydana üz tutur. Rəşadətlə döyüşüb düşmənləri bir-bir önündən götürən İmam Hüseynlə (ə) yaxından mübarizə apara bilməyən qorxaq düşmən, uzaqdan ox yağdırıb nizə atmağa başladılar. Arxadan və uzaqdan namərdcəsinə atılan oxlar və daşlar İmam(ə)ın atdan yıxılmasına səbəb olur. Beləliklə Aşura günü günəş batmazdan öncə İmamətin üçüncü günəşi qürub edir.
Allah zalım tayfaya lənət eləsin!
Maide.Az