Ustad Cavadi Amuli bəyanatlarının birində çox incə bir məqama toxunmuşdur. O deyir: "Necə ki, İslam və Quran nazil olmadan öncə əziz Peyğəmbərin varlığı “Əmin” (əmanətdar) kimi tanınırdı, eləcə də Xədicə İslamdan öncə paklıqla tanınırdı. Deyirdilər ki, “tahirə (təmiz və namuslu) qadın”. Həmin “Tahirə” (pak və təmiz olan) “Əmin” (əmanətdar) ilə tay oldu və bu “Əmin” həmin “Tahirə”nin həyat yoldaşı oldu.
Öz əmlakını İslam yolunda xərclədi. Allah da bu sərf etməni qəbul edərək Öz Rəsuluna buyurdu: “Щ€ЩЋЩ€ЩЋШ¬ЩЋШЇЩЋЩѓЩЋ Ш№ЩЋШ§Ш¦ЩђЩ„Щ‹Ш§ ЩЃЩЋШЈЩЋШєЩ’Щ†ЩЋЩ‰Щ°” (Səni yoxsul ikən tapıb dövlətli etmədimi?!) – yəni səni ehtiyacsız etdi, yəni Xədicənin malı Allahın malıdır və Xədicənin əməli qəbul edilibdir.
Məryəmin barəsində gəlmişdir ki, “ЩЃЩЋШЄЩЋЩ‚ЩЋШЁЩ‘ЩЋЩ„ЩЋЩ‡ЩЋШ§ Ш±ЩЋШЁЩ‘ЩЏЩ‡ЩЋШ§ ШЁЩђЩ‚ЩЋШЁЩЏЩ€Щ„ЩЌ ШЩЋШіЩЋЩ†ЩЌ Щ€ЩЋШЈЩЋЩ†Щ’ШЁЩЋШЄЩЋЩ‡ЩЋШ§ Щ†ЩЋШЁЩЋШ§ШЄШ§Щ‹ ШЩЋШіЩЋЩ†Ш§Щ‹” (Belə olduqda, Rəbbi onu yaxşı tərzdə qəbul etdi, onu gözəl bir bitki kimi yetişdirdi) Məryəmi Allah qəbul etdi. Məryəmin əməlini qəbul etdiyi təqdirdə ona xeyirli mükafat verər. Məryəmin özünü qəbul etdikdə isə, onu peyğəmbər anası edər. Xədicəni də qəbul etdiyi zaman onu aləmlərin qadınlarının xanımının anası qərar verdi. Allahın bir nəfərin əməlini qəbul etməsilə, onun özünü qəbul etməsi arasında çox fərq vardır".