Səhər çağı İmamın hüzuruna yetişdim. İzn aldım və içrəri girdim. Sonra başqa bir hücrəyə daxil oldum və İmam məni öz xəlvətinə çağırdı. Oturduqdan sonra İmam buyurdu: "Müfazəl, deyesen bizim vədəmizə görə gecə sənə uzun oldu? "Ərz elədim: "Bəli, mənim sərvərim". İmam belə başladı: "Ay Müfazəl, Allah var idi, ondan qabaq heç kəs yox idi, O, qalandır və qalmaqında son yoxdur. Həmd ona layiqdir və şükür ona yararlıdır. Allah bizə elmlərin mərtəbəsini və yüksəklik zirvələrinin ən ucalarını bağışladı və öz elmi ilə bizi bütün yaranmışların arasından seçdi. Və öz hikməti ilə bizi onlara şahid yaratdı".
Müfazəl deyir İmamdan icazə aldım ki, dediklərini yazım. İmam razılıq verdi və buyurdu: "Ay Müfazəl, dünyalar xaliqinin vücudunda şəkk edənlər dünya əcayiblərinə cahildirlər və düşüncələri Allahın məxluqlar, dənizlər, dağlar və çöllərdəki hikmətlərinə çatmır. Və fikir qaranlığı və bilik azlığına görə Allahı danmağa çalışırlar.
Onların bəsirət gözləri yoxdur və beləliklə,təkzib etməyə çəkiliblər. Və Allahı inkar edərək, deyirlər dünyanın və mövcudların yaradanı yoxdur. Və iddia edirlər ki, dünyanı fırladan və idarə edən yoxdur və heç bir iş əndazə fikir və tədbir üzərə deyil. Allah onların vəsvindən üstündür. Allah öz rəhmətini onlardan uzaq qılsın. Onların haqq və aydın yolundan dönüb, hansı qaranlıq yola getmələri məlum deyil.
Onların yoldan azmaları və heyrətləri bir sıra kor adamlara bənzəyir ki, bir nüvbənöv və bəzənmiş binaya girmişlər. Bu binaya ən dəyərli fərşlər (xalçalar) və ürəyin istəyən hər bir yeməli, içməli,geyməli və insana lazım olan hər bir zad hazırlanmış və hamısı düzgün tədbir və səliqə ilə öz yerində qərar tapmışdır. O, korlar binanın hər bir yerinə get-gəldədirlər və otaqlara girirlər. Ancaq nə binanı, nə də onun içində hazırlanan zadları görmürlə. Hərdən bir də ayaqları otaqlarda düzgün və öz yerlərində qərar tapmış qab-qaşıqlara dəyir. Ancaq onlar görmədikləri və bilmədikləri üçün hirslənib, qab-qacaqları oraya qoyanları yaman-yoğuz bağlayırlar. Dünya və yaranmışların haqqında işlənilən gözəl tədbiri inkar edənləri o, korlara oxşatmaq olar. Bunların zehin və düşüncələri bu qab və əsasın yaranması və faydasını bilmir, onlar bu dünyadan heyran və düşünməz dolanırlar. Və kainatın nəzimli, möhkəm və gözəl yaranışını görmürlər. Və illətini bilməyən bir zadı görüb, əqilləri onu araya bilməyəndə, pisləmək və inkara başlayırlar. Və onu yanlış və tədbirsizliyə bənzədirlər."
İmam (ə.s) birinci məclisin ardında insan xilqəti və onun haqqında olan cürbəcür hikmətləri və Allah nemətlərini izah etmişdir. İxtisarı qorumaq üçün birinci məclisdən bu qədər yetər. Burada başqa üç məclisdən qısa surətdə neçə-neçə cümlələr nəql edirik.
"Ay Müfazə, başarıqlı və hikmətli Allahın tədbirində düşün. Yırtıcı və şikar heyvanarının yaranmasına diqqətlə bax. Allah onlara iti və yırtıcı diş və bərk çəngəllər və böyük ağız bağışlayıb. Təkcə bu xüsusiyyətlər onların dünyaları ilə münasibdir. Ovçu və ətyeyən quşlara isə lazım olan dimdik və çəngəl veribdir. Allah ot-ələf yeyən heyvanlara çəngəl və iti pəncə versəydi, onlara lazım olmayan zad vermiş olardı.Çünki, onlar ov ovlayıb, ət yemirlər. Allaha yırtıcılara ayaq dırnağı versəydi, onlara da lazım olmayan bir zad vermiş olardı. Və ov salahları olan iti pəncə və çəngəli onlardan əsirgəmiş olardı. Görürsən ki, Allah bu iki sinif heyvanlara lazım və gərəkli olan zadları bağışlayıb və onların durum və salahla yaşamaqlarına vacib görmüşdür.
İndi əl-ayaqları olan heyvanların uşaqlarına bax. Onlar doğulduqdan sonra öz analarının dalınca gedirlər və insan uşağı kimi tərbiyəni istəmirlər. İnsan anasına uşaq böyütmə yol-yolağını bağışlayıb.Və belə bir başa başqa heyvanların anasında yoxdur və böyük rəhmətli Allah insandan başqa heyvanların uşaqları olarkən, onlara gözətcisiz və tək canlarına ayaq üstə durmaq və bəlanı özlərindən dəf etmək gücünü bağışlayıbdır. O heyvanların uşaqları anadan doğularkən, ayağı üstə durur, yol gedir və mürəbbisi (yəni, tərbiyəçisi) olmadan boy atır və öz düzgün yolunu seçib, kamala çatırlar. Bir çox quşların cücəsi o cümlədən, toyuq, kəklik yumurtadan eşiyə çıxarkən, yola düşürlər və dənliyirlər. Allah-Taala zəif və gücsüz olub uçmağa qadir olmayan digər quşların cücələrinin anasına artıq məhəbbət bağışlayıb və onlar bu məhəbbət üzərə dənləri öz çinadanlarına yığıb, cücələri uçmağa qadir olana kimi gətirib, cücələrinin ağzına tökürlər. Elə buna görədir ki, bu quşlara toyuq kimi quşlartək çox cücə bəsləmək qanunu yazmayıbdır. Və burada bu quşların analarının qeydinə qalıb və onların aradan getməsinin qabağın alımışdır. Beləliklə, görürsən ki, hər bir kəs və hər bir zad lazımı qədər Allahın tədbir və hikmətindən faydalanmışdır".
Ardı var