Fatimə ibtidai sinfi bitirib kursa gəlmişdi. Ailəsinin dediyinə görə, qız öz istəyi ilə bu yolu seçmişdi. Qeydiyyat otağında adını soruşanda Fatimə deyərək, heç çəkinmədən böyüklərə xas bir tərzdə.
-Əgər məni hafiz etməyəcəksinizsə, qeydiyyatdan keçmək istəmirəm, -deyə cavab əlavə etdi.
Qeydiyyat aparan müəllimə isə sadəcə gülümsəyərək dedi:
Qorxmayın kiçik xanım siz istəyin, hafizdə edərik müəllimdə...
O kiçik gözlərinin içi işıqlandı birdən.
Bu vaxt söhbətə anası qarışdı.
-Müəllimə bağışlayın, qızım hökmən hafiz olacağam deyir. Bizim kəndin müəllimlərindən birindən eşidib ki, Peyğəmbərimiz s.a.s. hafiz olanlara Cənnətdə tac geydiriləcəyni buyurub. Həm də Aişə ( r ) anamızdan nəql edilən bir hədisdə Quranı əzbərləyərək oxuyan hafizlərlə bağlı tərifəlayiq sözlər öyrənib. Bizdə uşağın xətrinə dəymədik sizin yanınıza gətirdik.
Kaş ki, hər kəs sizin kimi eşitdiklərnizdən yararlana bilsəydi... Siz heç narahat olmayın, qızınız əvvəl Allaha, sonra bizə əmanətdir.
Bundan sonra qadın müəllimin əlin öpmək istəyərkən, müəllimə onun əlini öpdü. Qadının gözləri yaşardı.
Müəllimə, bu əllər, gözlər həmişə günahkardır. Sizin əllər öpülməyə daha layiqdir.
Əstəğfürullah, xala. O, axirətdə müəyyən olar.
Müəllimə öz-özünə fikirləşdi: " Kiçik qız görəsən buralarda necə qalacaq?" Və zaman keçdikcə Fatimənin ədəbli rəftarları müəllimələri daha da çox təsirləndirməyə başladı.
Fatimə tez-tez müəlliməsinin yanına gələrək, ona müxtəlif suallar verirdi. Bir gün yenə müəlliməsindən soruşdu:
Müəllimə hafiz olmaq üçün Quranı bitirmək lazımdır?
-Əlbəttə. Quranın hamsını əzbərləməlisən ki, hafiz adını alasan.
Müəllimənin bu cavabından Fatimə sanki kədərlənibmiş kimi göründü. Elə bil nəsə demək istəyirdi, amma sadəcə, təşəkkür edərək getdi.
Müəllimə dərslərinin arasında uşaqlara davamlı Quran əzbərləmələri ilə yanaşı, Rəbbimizin qanunlarına əməl etmələrinin vacibliyini xatırlatdı.
Fatimə ara-sıra rahatsızlanır və tibb məntəqəsinə aparılırdı. Zaman keçdikcə onun əhvalı və sağlamlığı daha da pozulurdu. Bir gün dərsindən 2 aldığını görən müəllimə ondan soruşdu.
-Nə oldu yoxsa anandan ötrü darıxmısan?
-Xeyir.
-Bəs niyə kefin yoxdur?
-İnanın ki, buranı çox sevirəm. Allahımı daha da çox sevirəm. Bunları tərk etsəm, məndən hesabı soruşulmazmı?!
Müəllimə bir şey demədi. Hətta özünü günahkar bildi. O kiçik ürəkdə bu nə imandı, Ya Rəbbi! Müəllimə Fatiməni heyranlıqla izləyirdi. Bir gün onun səhhəti yenə pisləşdi və onu həkimə apardılar. Müəllimənin həkim olan həyat yoldaşı Fatimənin ailəsinin yanına göndərilməsini məsləhət bildi.
Niyə?
-Bəlkə kədərlənəcək, hətta inanmayacaqsan, amma bu tələbə xərçəngdir.
Bu cavabdan el bil müəllimənin başına qaynar su tökdülər xəstəxanadan çıxarkən, müəllimə Fatiməyə bir şey demədi. Amma Fatimə elə bil nəsə anlamışdı. Birdən müəlliməyə sarı çevrilərək,
-Müəllimə, ölüm mələyi (ə) insanların canını alarkən necə olur? -deyə soruşdu.
Özünü ağlamaqdan güclə saxlayan müəllimə:
-Mömin bəndələrə gözəl surətdə - dedi.
Fatimə sevindi, sanki zümzümə etdi.
-Bəlkə hafiz ola bilməyəcəm, amma əlhəmdulillah müsəlmanam.
Müəllimə Fatimənin "Hafiz olmaq üçün Quranı bilmək lazımdır" sualını xatırladı. Demək xəstəliyini bilirmiş.
...Bir neçə gündən sonra Fatimənin əşyalarını toplamağa başladılar. Çünki dözülməz ağrılar içində olduğunu hamı görürdü. Onun evinə dönməsi lazım idi.
Ailəsi gəldi. Fatimə müəllimənin yanına gedərək:
-Mənə qəzəblənmədiz hə, müəllimə? Əgər söyləsəydim, bəlkə də kursa almazdınız -dedi.
-Gözəl bala, necə əsəbləşə bilərəm sənə? Sən bura hafiz olmaq niyyətilə gəldin, inşAllah, hafizlər zümrəsinə yazılarsan.
Fatimə müəllimənin boynuna sarılıb, sevinclə dedi:
- Mən indi hafiz sayılıram, anacan, sən də eşit.
Getdiyi 1-2 həftə olardı, bu müddətdə müəlliməyə iki dəfə məktub yazmışdı. Hafizlik tacını maraq etdiyini, yuxularına belə girdiyini yazırdı.
Bir gün sübh namazından sonra müəlliməyə zəng gəldi. Fatimənin anası idi zəng edən.
- Müəllimə Fatiməni yola saldım.
Bu xəbərə dözə bilməyən müəllimə də ağlamağa başladı. Və beləcə onlar bir-birinə təsəlli verdilər. Ana Fatimənin son sözlərini müəlliməyə çatdırdı:
-Fatoş ölmədən əvvəl sizə, bunu deməyimi istəmişdi - Anacan, müəlliməmə söylə, ölüm mələyi söylədiyindən də gözəlmiş...